Samuel Jessurun de Mesquita: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
stijl |
→Verdere leven: toevoeging |
||
Regel 10:
Toen hij 14 jaar oud was, deed hij toelatingsexamen voor de Rijksacademie, maar hij werd afgewezen. Hierna begon hij een opleiding als leerling bij het architectenbureau Springer, waar hij veel werkte aan het uitwerken van tekeningen van ornamenten, die kenmerkend zijn voor de bouwstijl van de late 19e eeuw. Hiermee legde hij de basis voor zijn latere ontwikkeling. Hij koos voor een tekenopleiding aan de ‘Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijs’, maar volgde ook tegelijk lessen aan de [[Rijksschool voor Kunstnijverheid Amsterdam]]. Als medestudenten had hij onder anderen zijn (toekomstige) zwager [[Joseph Mendes da Costa]], [[Lambert Zijl]] en [[Theodoor Nieuwenhuis]].
In [[1889]] haalt hij zijn middelbare akte tekenen. Vervolgens ging hij zich met schilderen, tekenen, houtsnedes, [[ex libris]] en batik bezig houden. Tegelijkertijd ontwikkelde hij een nieuwe tekentechniek waarmee hij zijn ‘sensitivistische tekeningen’ maakte. Hij werd in [[1902]] benoemd tot docent aan de Kunstnijverheidsschool in [[Haarlem]], waaraan hij tot [[1926]] verbonden bleef. In [[1905]] wordt zijn zoon Jaap geboren.
In [[1917]] aanvaarde hij een bestuursfunctie van de Vereniging tot Bevordering van de Grafische Kunsten. Hij was van [[1921]] tot [[1924]] voorzitter van de vereniging. Doordat hij in [[1926]] ophield met lesgeven aan de Kunstnijverheidsschool in Haarlem, kon hij zich weer helemaal aan het maken van eigen werken wijden. Het eerste nummer van [[1925]] van het tijdschrift [[Wendingen]] was helemaal gewijd aan zijn sensivistische werk. In [[1934]] verscheen nog een aflevering met een selectie uit later werk, die werd ingeleid door de kunsthistoricus [[A.M. Hammacher]]. In [[1933]] aanvaardde hij een baan als lector aan de ‘Academie voor Beeldende Kunsten’, wat hem eer, erkenning en een verbetering van zijn financiële omstandigheden bracht.
| |||