Syrisch christendom: verschil tussen versies

'''Syrisch christendom''' bestaat uit meerdere [[Traditie (christendom)|christelijke tradities]] van het [[oosters christendom]]. De verschillende Syrische kerken beschouwen de stichting van een christelijke gemeente in [[Antiochië]] door de apostel [[Petrus]] als het moment waarop de oorspronkelijke Syrische Kerk ontstond. Zij dateren dit in het jaar 37 na Chr. In de moderne tijd wordt de kerk vertegenwoordigtvertegenwoordigd door denominaties in voornamelijk het [[Midden-Oosten|Midden-oosten]] en [[Kerala]], [[India]]. In de kerkelijke erediensten wordt gebruik gemaaktgebruikgemaakt van de [[Syrisch]]e [[liturgie]].

De vroege literatuur van het Syrisch christendom omvat de [[Diatessaron]] van [[Tatianus]], de Curetonian evangeliën en de Syrische [[Codex Sinaiticus|Sinaïticus]] , de [[Peshitta]] bijbel-Bijbel, de leer van [[Addai]], de geschriften van [[Aphrahat]] en de [[Hymne|hymnenhymne]]n van [[Efrem de Syriër]].

In de vijfde eeuw splitst de Syrische Kerk zich in Oost en West. De '''Oost-Syrische Kerk''' of ''Nestoriaanse Kerk'' (is later de ''Assyrische Kerk'' gaat heten) was ontstaan na het [[Concilie van Efeze (431)|Concilie van Efeze]] in 431. Het [[Nestorianismenestorianisme]] (of de leer die de scheiding tussen de goddelijke en de menselijke natuur van Christus benadrukt) wordt afgewezen door de andere oriëntaals-orthodoxe Kerkenkerken. Een deel van deze Oost-Syrische kerk is in de 16e eeuw samengegaan met de rooms-katholieke Kerk en noemde zich vanaf 1830 de “Chaldeeuwse” Kerk.

Het [[Grieks-orthodox patriarchaat van Antiochië|Patriarchaat van Antiochië]] werd verdeeld in een Chalcedonische en een niet-Chalcedonische gemeente. De Chalcedoniërs bleven de toenmalige koning trouw en werden daarom door de niet-Chalcedoniërs spottend ''Melkieten'' (naar het Syrische woord:<big> ܡܠܟܝ̈ܐ </big> ''Malkoye, 'Koning aanhangers''') genoemd. De niet-Chalcedoniërs werden op hun beurt door hun tegenstanders [[Monofysitisme|monofysieten]] en ''Jacobieten'' (naar [[Jacobus Baradaeus]]) genoemd. De Maronitische Kerk bevond zich in een nauwe positie tussen de twee gemeentes, maar claimt altijd trouw te zijn geweest aan de Katholieke Kerk en de bisschop van Rome.