Adriaan Ditvoorst: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k typo |
k linkfix |
||
Regel 13:
Ditvoorsts ambities waren oneindig, de regisseur zei hierover: "Voor mij is film een kwestie van afrekenen. Mijn opgekropte gevoelens, emoties en belevenissen moet ik kunnen uiten in mijn films, over ieder probleem of ieder vraagstuk zou ik een film willen maken. Ik wil zoveel, ik zou drieduizend films willen maken.".
Ditvoorst was een groot bewonderaar van de [[Nouvelle Vague (film)|Nouvelle Vague]], een Franse filmstroming die in de jaren '60 populair was. Net als de aanhangers van deze filmstroming geloofde Ditvoorst dat een regisseur de auteur van een film is. Dit was dan ook de reden dat hij al zijn films zelf schreef en regisseerde, en altijd 100% [[artistieke vrijheid]] van de producent eiste. Ook kenmerkend voor de Nouvelle Vague is dat Ditvoorst al zijn films op echt bestaande locaties, zonder kunstlicht, en veelal met een handheld camera filmde.
Na de filmacademie debuteerde Ditvoorst in 1967 met ''Ik kom wat later naar Madra'', een 22 minuten durende [[surrealisme|surrealistische]] film. ''Madra'' liet meteen de eigenzinnige regiestijl van Ditvoorst zien, en de film trok internationale aandacht. De film won prijzen op filmfestivals en internationale regisseurs als [[Jean-Luc Godard]], [[Bernardo Bertolucci]] en [[Pier Paolo Pasolini]] omschreven Ditvoorst als het grootste talent wat Nederland te bieden had.
| |||