Strijdbijl: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
+params
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{wiu|1=|2=2011|3=01|4=24}}
[[File:Horseman's axe - 1475.jpg|thumb|Middeleeuwse strijdbijl voor gebruik te [[paard (dier)|paard]], ca. 1475]]
[[Bestand:Perugini9.jpg|right|thumb|Zwitsers gardist rond 1850, met hellebaard]]
Een '''strijdbijl''' is een [[bijl]] die als [[wapen]] gebruikt wordt, onder andere in de [[middeleeuwen]]. Zo'n strijdbijl kon een [[helm]] makkelijk penetreren en was daarom erg dodelijk.
Een '''strijdbijl''' is een [[bijl]] die ontworpen is voor gebruik als als [[gevechtswapen]], dit in tegenstelling tot de gebruiksbijl. De strijdbijl heeft een lager gewicht dan de gebruiksbijl. Ook het blad is verschillend van een gebruiksbijl, namelijk platter en gewoonlijk halvemaanvormig.
 
Als materiaal werd oorspronkelijk steen gebruikt, later brons en nog later smeedijzer, waarbij de snede gehard was door middel van koolstof.
 
Strijdbijlen werden reeds gebruikt in de vroege klassieke oudheid. Bij opgravingen in Eypte, China en het Midden-Oosten werden ze veelvuldig aangetroffen. De dubbele bijl of [[laryx]] is één van de vormen waarin ze voorkwam. De Griekse zware infanterie bediende zich van zware enkelvoudige bijlen. Ook het Romeinse leger kende ze, evenals de gewapende troepen tijdens de [[Grote Volksverhuizing]] en later de [[Vikingen]].
 
Tussen 1100 en 1400 nam de populariteit van de strijdbijl af ten gunste van het [[zwaard (wapen)|zwaard]]. Naarmate echter de krijgers zich hier tegen verdedigden met bepantsering en [[harnas]]sen, werd de strijdbijl in vernioeuwde vorm weer ingevoerd. Hierbij was een puntvormig uitsteeksel van belang, waarmee het metaal kon worden doorboord. Aldus ontstond de [[hellebaard]]. Een soortgelijke ontwikkeling maakte ook de [[strijdhamer]] door.
 
Door het steeds betere geschut dat in de late middeleeuwen werd ontwikkeld kwam de persoonlijke bepantsering en het gebruik van harnassen tot een einde. Ook de strijdbijl werd daarmee overbodig.
Sindsdien vervult de strijdbijl, met name de hellebaard, vooral een ceremoniële functie. We zien hem terugkomen bij de uitrusting van de [[Zwitserse garde]] terwijl een koperen exemplaat tot in de jaren '60 van de 20e eeuw in gebruik was bij de [[kerkbaljuw|suisse]].
 
[[Categorie:Wapen]]