Historische edelsmeedtechnieken: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
k Bot: automatisch tekst vervangen (- de de + de )
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
k Bot: automatisch tekst vervangen (- een een + een )
Regel 38:
[[Bestand:T&T Hand-hammered dish.jpg|thumb|right|180px|Onderzijde van een gehamerde zilveren schaal (20e eeuw) met duidelijk zichtbare hamerslagen van de Amerikaanse firma Taber & Tibbits]]
=== Hameren ===
Hameren wordt meestal toegepast in zilver. Het uitgangspunt is meestal een vlakke plaat van dat materiaal. Met behulp van verschillende vormen hamers wordt de plaat om een een klein aambeeldje (een ''tas'') heen gemodelleerd. Tijdens dit proces wordt het metaal steeds harder en brosser doordat de molecuulstructuur verdicht wordt. Daarom moet gedurende het hameren het zilveren object regelmatig gegloeid worden in de oven en daarna in water gekoeld. Hierdoor wordt de structuur hersteld en herkrijgt heet metaal zijn elasticiteit. In tegenstelling tot ijzer wordt zilver dus niet gesmeed als het heet is.
 
Het eigenlijke hameren bestaat uit twee tegengestelde handelingen: het ''uitdiepen'' (ook wel: rekken, of opdiepen) en het ''stuiken'' (ook wel: optrekken). De edelsmid begint met het uitdiepen van de vorm. Hij slaat de zilveren plaat naar beneden rond de tas zodat de plaat steeds dunner wordt. Hierbij wordt een volkomen afgeronde [[Hamer (gereedschap)|bolhamer]] gebruikt. Bij het stuiken wordt het metaal daarna door het hameren juist enigszins samengedrukt. De edelsmid slaat het metaal dan naar boven en naar binnen. Het aambeeld heeft bij deze handeling een puntige vorm en wordt ''staak'' genoemd. Gehamerde objecten kenmerken zich doordat de hamerslag altijd zichtbaar blijft aan de oppervlak.