Osroene: verschil tussen versies

Het land had zich van het [[Seleuciden|Seleucidische Rijk]] afgescheiden toen dat uiteengescheurd werd door oorlogen. Koning [[Abgar]] (Aramese koning die regeerde van 13-50) maakte van Osroene het eerste christelijke land. Toen de Romeinen oprukten naar het oosten wist Osroene zich lange tijd te handhaven als bufferstaat tussen het [[Romeinse Rijk]] en het [[Parthen|Parthische Rijk]], werd dan een [[Suryoyo|Syrische]] autonome regio in het Romeinse Rijk en tenslotte in 213 n.Chr. een Romeinse provincie.<ref>The encyclopedia of military history: from 3500 B.C. to the present, Deel 25. Richard Ernest Dupuy, Trevor Nevitt Dupuy. Harper & Row, 1970. P. 115.</ref><ref name="Encarta"/>Tijdens de derde eeuw werd Osroene voortdurend binnengevallen door de Parthen, later Sassaniden, maar steeds wisten de Romeinen hun gezag te herstellen. In 244 kwam de Abgaren-dynastie ten val en werd Osroene een 'gewone' Romeinse senaatsprovinciekeizerprovincie. Door de hervormingen van [[Diocletianus]] werd Osroene in 314 opgenomen in [[Dioecesis Orientis]].