Slechthorendheid: verschil tussen versies

'''Slechthorendheid''' ('''SH''') is een benaming voor iemand die geen normaal [[gehoor]] meer heeft, maar nog wel enkele geluiden of trillingen kan waarnemen. Als norm voor slechthorendheid geld een gehoorverlies van meer dan 20 [[dB(A)]] (=[[decibel (eenheid)|decibel]]). Slechthorendheid is niet hetzelfde als [[doofheid]]. Men spreekt van als iemand zelfs met een hoortoestel een gesprek met één persoon niet kan volgen. Veel slechthorenden kunnen (zij het soms met moeite) de menselijke stem horen en verstaan. Dat betekent dat slechthorende kinderen over het algemeen beter leren spreken dan dove kinderen, omdat ze hun eigen stem kunnen horen.