Republic F-84 Thunderjet: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Advance (overleg | bijdragen)
Regel 36:
Er werden 226 F-84B’s gebouwd, maar volgens een officieel rapport was het toestel niet in staat een missie behoorlijk uit te voeren. Hetzelfde gold voor de F-84C, waarin de brandstoftoevoer en het elektrisch circuit veranderd waren. Er werden 191 F-84C’s gebouwd en 80 geannuleerd. Al in 1952 werden deze toestellen buiten dienst gesteld.
 
De volgende versie, 154 F-84D’s, hadden een J35 motor met meer stuwdruk Daardoor kon de constructie worden verzwaard. Ook werd een simpele, effectieve oplossing gevonden voor het stabiliteitsprobleem met de tiptanks: een horizontale vin achter aanachteraan de tanks. Wel bleef de Thunderjet onderhoudsgevoelig en was er een tekort aan reservedelen.
 
Proeven wezen uit dat de F-84D veel beter was dan de eerste versies. Vliegbereik en laadvermogen waren groter dan bij andere vroege straaljagers. De USAF zag de Thunderjet dan ook als escortejager en jachtbommenwerper, terwijl de [[F-86 Sabre]] met pijlvleugel de onderschepper moest worden.
 
De F-84E, die zijn eerste vlucht maakte in mei 1949, kon twee 1000 -ponders meenemen of twee grote ongeleide Tiny Tim -raketten. De hardpoints konden ook voor droptanks worden gebruikt, terwijl er inwendig meer ruimte was voor brandstof. De vlieger had ook meer ruimte in de 30 cm langere romp en kon bij het schieten met mitrailleurs een beroep doen op een vizier met radio-afstandmeter.
 
Tegenover het hogere startgewicht kon de fabrikant van de J35 geen groter vermogen stellen, daarom kreeg de F-84E beugels achterop de romp voor twee startraketten die elk 1000 pond stuwdruk leverden.