Eric Burdon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Passage over strijd rond naam Animals verplaatst. Paragraaf over Burdons tijd bij The Animals uitgebreid. Dezer dagen kijk ik ook nog naar de rest.
Paragraaf over War uitgebreid. Wikify-sjabloon weggehaald. Er zijn artikelen die er slechter uitzien.
Regel 1:
{{Wikify||2=2010|3=12|4=13}}
[[Bestand:Eric Burdon.jpg‎|thumb|right|Eric Burdon tijdens een optreden op 26 april 2008]]
'''Eric Victor Burdon''' (Walker-on-Tyne,<ref>Burdon maakte een grapje over zijn geboortestad toen The Animals het nummer ''Gonna Send You Back to Georgia'' van Johnnie Mae Matthews en Timmy Shaw opnamen als achterkant van hun eerste single ''Baby Let Me Take You Home''. Burdon veranderde de titel in ''Gonna Send You Back to Walker''.</ref> [[Northumberland]], [[11 mei]] [[1941]]) is een [[Engeland|Engelse]] [[zanger]]. Hij is vooral bekend als zanger van [[The Animals]], een in [[Newcastle-upon-Tyne]] opgerichte rockband, als zanger van de [[funk]]-rockband War en van zijn agressieve podiumoptredens. Hij is in het blad ''[[Rolling Stone]]'' als 57ste geplaatst op de lijst met de grootste zangers aller tijden.
 
== Carrière ==
=== The Animals ===
Burdon was de leadzanger van de Britse band [[The Animals]]. In 1958 had [[Alan Price]] The Alan Price Combo opgericht.<ref>Volgens de ''Rolling Stone Encyclopedia of Rock and Roll''.</ref> Snel nadat Burdon zich in 1962 had aangesloten bij die band, werd de naam veranderd in The Animals. De groep combineerde elektronische blues met rock. In de [[Verenigde Staten]] waren zij een van de toonaangevende bands van [[The British Invasion]]. Naast Burdon als zanger en Price op elektronisch orgel bestond de band uit [[Hilton Valentine]] op gitaar, [[Chas Chandler]] op basgitaar en [[John Steel]] op drums. De groep maakte een paar grote hits, zoals ''[[The House of the Rising Sun]]'', ''[[Don't Let Me Be Misunderstood]]'' en ''Bring It on Home to Me''.
 
Alan Price verliet de groep in de zomer van 1965 na onenigheid met vooral Eric Burdon, en werd vervangen door [[Dave Rowberry]]. Het had geen gevolgen voor de populariteit van de groep. Ook ''We gotta get out of this place'' en ''It’s my life'' werden hits. Begin 1966 vertrok John Steel. Hij werd opgevolgd door [[Barry Jenkins]]. De groep stapte ook over naar een ander platenlabel: van [[Columbia Records|Columbia]] naar [[Decca Records|Decca]]. De grootste hit van de groep in deze samenstelling was ''Don't bring me down''.
Regel 13 ⟶ 12:
In februari 1969 viel ook deze groep uit elkaar.
 
=== War ===
Toen Burdon in 1969 in San Francisco woonde, slootontmoette hij de Deense [[mondharmonica]]speler Lee Oskar. Samen sloten ze zich aan bij de Californische funk[[funkrock]]-band rockThe Nightshift. Ze waren de enige ‘witte’ leden in de verder ‘zwarte’ band, die werd herdoopt in Eric Burdon and War. HetDe leverdenieuwe groep toerde intensief door Europa en de VS. In 1970 maakte ze het album ''Eric Burdon Declares "War"''. opTwee metnummers devan singleshet "album kwamen uit als single: ''Spill the Wine"'' en "''[[Tobacco Road (nummer)|Tobacco Road]]"''. In december 1970 produceerdennam zede band samennog het dubbelalbum ''The Black-Man's Burdon'' op.
 
In 1971, tijdens een toer door Europa, gingen Eric Burdon aan de ene kant en War met Lee Oskar aan de andere kant ieder hun eigen weg. De toer werd afgemaakt zonder Burdon.
 
=== Solocarrière ===
Regel 20 ⟶ 21:
 
==Strijd over de naam Animals==
Op 13 december 2008 verloor Burdon een drie jaar durend proces over de rechten van de naam "The Animals" in Groot-Brittannië. DrummerEx-drummer [[John Steel]] bezit momenteel de rechten. Burdon tourttoert nog steeds als Eric Burdon and the Animals, maar mag de naam "The Animals" in Groot-Brittannië niet voeren zo langzolang er nog geen uitspraak is gedaan in het hoger beroep. Steel was in de begintijd lid van The Animals, maar had de band in 1966 al verlaten.
 
==Noten==