Natuurlijke historie: verschil tussen versies

De wortels van natuurlijke historie gaan terug tot [[Aristoteles]] en andere antieke filosofen die de natuur en natuurverschijnselen op een rationele manier probeerden te verklaren. Van de [[Oude Grieken]] tot de tijd van [[Carolus Linnaeus]] (1707 -1778) en andere 18^e eeuwse natuurvorsers werden de verschillende takken van natuurlijke historie als één geheel gezien, verbonden door de [[scala naturæ]] (ladder van de natuur). Deze scala naturæ verbond en ordende [[mineraal|mineralen]], [[planten]], [[Dierenrijk|dieren]], [[mens]]en en bovennatuurlijke wezens volgens een lineaire schaal van steeds grotere perfectie. In het [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] Europa veranderde aan deze gedachte niet veel, het wereldbeeld van Aristoteles werd in de christelijke filosofie ingepast door filosofen als [[Thomas van Aquino]], wat de basis vormde voor de [[natuurlijke theologie]].

 

 

In de 18^e en [[19e eeuw|19^e eeuw]] werd met natuurlijke historie alle beschrijvende studie van de natuur bedoeld, ter onderscheid van politieke of religieuze historie ([[geschiedenis]]). Natuurlijke historie ging hand in hand met [[natuurfilosofie]], de [[analytisch oordeel|analytische]] studie van de natuur. Het besloeg uiteenlopende aspecten van de natuur, van sterrenkunde tot biologie, van natuurkunde tot archeologie.