Versie van 12 sep 2010 14:01 bewerken 94.214.15.223 (overleg) →‎Een kleurcode lezen ← Oudere bewerking		Versie van 15 dec 2010 11:42 bewerken ongedaan maken H.huijnen (overleg \| bijdragen) 16 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 2: [[Bestand:Resistor cropped.jpg\|thumb\|300px\|Kleurcode op een koolweerstand (100 kΩ ± 10%)]] Kleurcodes op componenten dateren van ruim vóór de komst van de transistor. Het probleem dat zich voordeed was dat van gemonteerde componenten heel vaak de waarde niet af te lezen was omdat de bedrukte kant niet in het zicht was, maar bijvoorbeeld tegen het chasis of een andere component lag. Vooral bij reparaties was dat erg lastig. Men zocht naar een codeerwijze die aan alle zijden van de component goed af te lezen was, en als logische keuze kwamen ringen naar voren. Na de uitvinding van de [[transistor]] konden koolfilmweerstanden met veel kleinere belastbare vermogens dan voor [[elektronenbuis\|buizentechniek]] gebruikelijk was toegepast worden. Deze waren klein en rond waardoor er nauwelijks plaats was om een blijvend leesbare waardeaanduiding op de weerstand te drukken. Hiervoor kwam vervolgens de elektronische kleurcode in gebruik. == Een kleurcode lezen == Regel 88 ⟶ 87: *68 Ω ± 5% (blauw-grijs-zwart-goud) {{clearleft}} Nadelen heeft de kleurcode ook, helaas. Allereerst omdat niet elke fabrikant precies dezelfde kleur"toon" gebruikt: soms lijkt het rood erg op oranje en is het groen nogal blauwachtig. Vervelender is dat ongeveer 5% van de mannen kleurenblind is waardoor ze moeilijkheden hebben met de kleurcode. En helaas is het nog steeds zo dat de meerderheid van de elektrotechnici man is... == Zie ook ==

Kleurcodering voor elektronica: verschil tussen versies