Louis Vierne: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 49:
Zijn composities bouwen verder op de werken van Charles-Marie Widor, maar zijn dikwijls qua [[harmonieleer|harmoniek]] complexer van aard. Sommigen horen in zijn werk de weerspiegeling van de grootse, rijk geornamenteerde [[architectuur]] van de Notre-Dame van Parijs. De zes [[orgelsymfonie|symfonieën]] die Vierne voor het Frans-romantische orgel schreef worden wel als interessanter beschouwd dan de tien van Widor voor dit instrument. Ze zijn vooruitstrevender van klank: het harmoniegebruik is 'moderner', vanwege een frequent toegepaste [[chromatiek]] en geraffineerder dan bij Widor. Daarom sluit de muziek van Vierne meer aan op die van César Franck. Ook invloed van Fauré is merkbaar. De ontstaansjaren van de eerste en derde symfonie liggen zo'n dertien jaar uit elkaar en dat is goed te horen. De fraaie eerste symfonie leunt sterk tegen Widor aan en klinkt wat 'klassieker' dan de derde en vijfde symfonie, die als absolute meesterwerken worden beschouwd.
 
Ondanks zijn fysieke handicap ontpopte Vierne zich als een belangrijke componist in diverse genres en op diverse instrumenten (in het ''Institut'' won hij ook eerste prijs voor viool en voor piano). Zo staatgeldt zijn [[pianokwintet]] teuit boek1917, geschreven ter nagedachtenis aan zijn gesneuvelde zoon Jacques, als een van de hoogtepunten van dit [[kamermuziek]]genre. Toch bleven alleen zijn orgelwerken algemeen bekend. Zij worden nog veel gespeeld. Hij gaf de orgelmuziek een nieuwe dimensie en werd gezien als een van de grootste organisten uit zijn tijd. Tot zijn belangrijkste leerlingen behoorden zijn broer [[René Vierne]] (1878-1918), [[Marcel Dupré]], [[Lili Boulanger]], [[Nadia Boulanger]], [[Gaston Litaize]], [[Alexander Schreiner]] en [[Maurice Duruflé]].
 
== Werkenlijst ==