500 kHz: verschil tussen versies

 

Deze verbinding werd niet met geluid gemoduleerde signalen in morse gedaan, doch met een simpele z.g. vonkzender. Door het ontladen met een seinsleutel van een Rhumkorffse klos over een vonkenbrug ontstonden vonkgeluiden, die wij als we op de middengolf naar de muziekzenders luisteren en de 'buren' een schakelaar overhalen voor bv. een lamp wij de vonk horen overspringen. Een krassend laag geluid volgens de morse code onderbroken. De ontvangers waren in die tijd ook nog niet ontworpen, doch aan de ontvangantenne was via een 'coherer' (een detector) een morsetoestel verbonden. De magneet daarvan reageerde op de door de vonkzender uitgezonden korte en lange signalen, welke in dat apparaat werden omgezet om middels een inktpen in korte en lange strepen op een papierband te worden getekend Marconi ging in 1897 over tot het oprichten van een bedrijf ("Wireless Telegraph Company", dat later in 1900 werd gewijzigd in "Marconi Wireless Telegraph Company". Naast Marconi was men ook in andere landen bezig met deze ontwikkeling: Duitsland (Telefunken), België (Compagnie des Télégraphie sans files), Frankrijk, Italië. Deze bedrijven waren in eerste plaats gericht op militaire doeleinden, daarnaast hadden ook de maritieme bedrijven grote behoefte aan communicatie mogelijkheden.

 

In die tijd was men uitsluitend gericht op het eigen bedrijf en elke maatschappij werkte voor zichzelf, met als gevolg grote concurrentie, men stoorde elkaar waar mogelijk. Schepen met Marconi uitrusting bijvoorbeeld mochten uitsluitend werken met stations van Marconi.

Hier werd een aantal veiligheidseisen vastgelegd. Onder meer dat de 600 meter (500 kHz) als de noodfrequentie werd aangewezen, waarop tijdens noodverkeer geen openbaar mocht plaatsvinden. Op deze noodfrequentie diende twee maal per uur gedurende 3 minuten

radiostilte te worden gehouden om uit te luisteren naar noodoproepen. (van X.15 tot X.18 uur en van X.45 tot X.48), de zogenaamde stilte perioden. Een en ander kon pas na Wereldoorlog I worden ingevoerd.

 

In 1927 werd de 2e Radioconferentie in Washington gehouden. De bekrachtiging hiervan vond tijdens de herziening van het Veiligheidsverdrag van Londen (uit 1912), plaats in 1929 te Caïro. Deze conferenties zijn de grondslag geweest voor de latere moderne maritieme radiodienst.