Plasmolyse: verschil tussen versies

De cellen verliezen namelijk water als de [[osmose|osmotische waarde]] van de omgeving van de cel hoger is dan van de cel zelf. Op een gegeven moment zal de druk van de celwand (wanddruk) nul zijn (we spreken dan van grensplasmolyse). De wand kan niet verder inkrimpen. Verliest de cel nog meer water, dan zal het volume van de cel nog wel verder kunnen afnemen. Als de cel gedurende langere tijd geplasmolyseerd blijft, sterft deze. Bij conservering van voedsel wordt hiervan gebruikgemaakt, als men door middel van suiker of zout de osmotische waarde van het voedsel verhoogt. Schimmels en bacteriën plasmolyseren dan.<br>

Tegenovergesteld aan een plasmolyse is [[turgor]], als de cel veel water opneemt (omdat de omgeving een lagere osmotische waarde heeft). De cel zwelt op en drukt tegen de celwand, dit verleent de cel zijn stevigheid. Bij dierlijke cellen is dit gevaarlijk, wegens het ontbreken van een celwand zullen de cellen door de druk barsten.

 

[[Categorie:Celbiologie]]