Scheepsfinanciering: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Categorie:Scheepvaart verwijderd; Categorie:Scheepsexploitatie toegevoegd (HotCat.js) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
{| class="wikitable" style="float:right; font-size: 85%;"
|+<big>'''Financieringsopties'''</big>
|-
!'''Fondsenwerving'''
!'''Financieringsstructuur'''
|-
| rowspan="2" | Onderhandse fondsen
|Eigen fondsen
|-
|[[Onderhandse investering]]
|-
| rowspan="5" | Bancaire financiering
|[[Scheepshypotheek|Hypothecaire lening]]
|-
|[[Bedrijfslening]]
|-
|[[Scheepswerfkrediet]]
|-
|[[Mezzaninefinanciering]]
|-
|[[Onderhandse aandelenplaatsing]]
|-
| rowspan="2" | [[Kapitaalmarkt]]en
|[[Openbare emissie]]
|-
|[[Obligatie-uitgifte]]
|-
| rowspan="5" | [[Special purpose vehicle]]s||[[Special purpose company]]
|-
|[[Commanditaire vennootschap]]
|-
|[[Financiële leasing]]
|-
|[[Operationele leasing]]
|-
|[[Securitisatie]]
|}
'''Scheepsfinanciering''' is een belangrijk onderdeel van de scheepvaartindustrie. De meeste rederijen hebben niet het nodige kapitaal om een schip volledig zelf te financieren. In 2007 werd er voor 187,5 miljard aan nieuwe schepen gefinancierd. Er zijn wereldwijd ongeveer 150 banken die rederijen begeleiden met het vinden van voldoende financiering.
Regel 5 ⟶ 42:
== Evolutie ==
=== Investering met charter contract als garantie ===
In de jaren 50 en 60 groeide de Europese en Japanse economie exponentieel. De vraag naar [[grondstoffen]] nam zo toe dat er niet meer voldoende aanwezig was op hun eigen continent. Men moest dan ook opzoek gaan naar een manier om hun grondstoffen in Europa te krijgen. Grote olie- en staalbedrijven boden lange termijn contracten aan aan [[rederijen]] om hun grondstoffen te vervoeren. Met deze lange termijn contracten kon de reder een lening krijgen bij een bank om een schip te financieren. De bank had dan het charter contract als garantie dat er voldoende geld zou binnen stromen om de [[lening]] af te betalen en de romp als [[onderpand]].
Regel 12 ⟶ 49:
=== K/S partnership ===
Tegen het einde van de jaren 80 werpen grote hoeveelheden kapitaal opgehaald via een Noorse K/S limited partnership . In deze periode werkte naar schatting de helft van de Noorse scheepvaart via dit systeem. De voornaamste oorzaak van dit groot succes lag enerzijds in de hoge [[personenbelasting]] en anderzijds in het voordelig financieel regime dat Noorwegen had voor deze vorm van financiering. De [[fondsen]] werkten op de volgende manier: 80% van de prijs van het schip werd gefinancierd door een bank met de [[Scheepsromp|romp]] als onderpand, 4% werd in cash ingebracht en 16% werd ook geleend van de bank maar met niet opgevraagd kapitaal als onderpand. Door de grote hefboom op het geïnvesteerde kapitaal konden spectaculaire winsten maar ook verliezen geboekt worden. In het begin van de jaren 90 werden de
=== Bedrijfsstructuur ===
Regel 18 ⟶ 55:
== Financiering tijdens bouw ==
Sinds de jaren twintig zijn er subsidies van
Tijdens de recessie van de jaren 30 werden door tal van overheden financiering constructies op poten gezet om de scheepsbouw in hun land te stimuleren. De Franse Duitse en maar ook de Deense overheid zorgden voor goedkope financiering. Op deze manier probeerde men dalende bestellingen tegen te gaan.
Deze manier van subsidiëren werd tijdens de eerste post [[Tweede Wereldoorlog]] recessie ook toegepast. Tijdens de recessie van 1958-1963 werden er verschillende agentschappen op gericht om dit te coördineren in naam van de overheid. In de UK was dit “[[the Export Credit Guarantee Department]]” in Frankrijk “[[COFACE]]” in Duitsland “Hermes” in korea "[[KEXIM]]" en in Japan "[[EXIM]]".
In 1969 kwam er een regeling over deze financiering tussen de verschillend de landen en wordt sindsdien gecontroleerd door de "[[OECD]]"
== Literatuur ==
* {{aut|Stopford
[[Categorie:Scheepsexploitatie]]
| |||