Cliëntgerichte psychotherapie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
TXiKiBoT (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
De vader van deze therapie is [[Carl Rogers|Carl R. Rogers]]. De rol van de [[psychotherapeut]] is het reflecteren van gevoelens, zonder vastgestelde therapeutische richting op te leggen (non-directief). Door gesprekken komt de patiënt tot inzichten en emoties die eerst verborgen bleven. Een ander kernwoord is [[empathie]], het zich kunnen inleven in de gedachten en gevoelens van een ander. Dit dient niet alleen een vaardigheid van de psychotherapeut te zijn, het is bij Rogers de belangrijkste sociale vaardigheid.
 
Uitgangspunt is de stelling dat de patiënt een [[volwassen]] iemand is die best weet wat er met hem aan de hand is. Er zijn voldoende ''gezonde krachten'' in de ''cliënt'' aanwezig, zodat hij in staat is zelf zijn problemen op te lossen. De psychotherapeut die slechts een begeleidinsfunctiebegeleidingsfunctie heeft werkt de ''genezing'' in de hand door zijn ''totale aanvaarding'' van de mens mét zijn problemen.
 
== Gerelateerde onderwerpen ==