Herman Jan van den Brink: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 2:
== Levensloop ==
Van den Brink was afkomstig uit [[Rotterdam]]. Oorspronkelijk was hij actief als wijnkoper en hield zich slechts als hobby bezig met architectuur. Hij ontwierp zo plannen voor de verbouwing van zijn eigen woning en voor een pastorie van een bevriende pastoor. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853 profiteerde Van den Brink van de snel toenemende vraag naar kerken en andere kerkelijke gebouwen. Zo maakte hij voor aartsbisschop [[Joannes Zwijsen|Zwijsen]] een ontwerp voor het [[
Van den Brink werkte aanvankelijk in [[neoclassicisme|neoclassicistische stijl]] maar vermengde die bij het ontwerp voor het seminarie van Rijnsburg met invloeden uit het romaans en de gotiek. Bij zijn kerken gebruikte hij vooral invloeden uit de gotiek. Hij was een wat late maar typische representant van de ''stukadoorsgotiek'', een vroege [[neogotiek|neogotische]] stijl waarin vormen uit de gotiek werden gebruikt zonder veel begrip van de gotische constructie. Illustratief voor dit gebrek aan deskundigheid is zijn restauratie van de Sint-Catharinakerk in Utrecht, een voorbeeld van [[Brabantse gotiek]], die hij aan de binnenkant verbouwde tot een imitatie van een 13e-eeuwse Franse kathedraal. Na de oprichting van het [[St. Bernulphusgilde]] in 1869 werd Van den Brinks rol als vooraanstaande kerkenarchitect in het Aartsbisdom Utrecht steeds meer overgenomen door [[Alfred Tepe]]. Veel van zijn bouwwerken zijn inmiddels afgebroken.
| |||