Tinwhistle: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Chobot (overleg | bijdragen)
Boekenliefhebber (overleg | bijdragen)
correctie
Regel 15:
}}
 
Een '''tinwhistle''' (letterlijk 'tinnen fluit') is een eenvoudig, uit [[Engeland]] - toen Robert Clark de eerste fluitjes in de 18e eeuw heeft voortgebracht. Afkomstig- afkomstig [[blaasinstrument]], gewoonlijk vervaardigd uit [[Tin (element)|tin]], [[Messing (metaallegering)|messing]] of [[aluminium]]. De [[fluit (muziekinstrument)|fluit]] heeft zes vingergaten, die drie aan drie staan.
 
Omdat de tinwhistle een [[diatoniek|diatonisch]] instrument is, is het gebruikelijk voor iedere [[toonsoort]] een afzonderlijk [[muziekinstrument|instrument]] te gebruiken. Het is ook mogelijk meerdere, of zelfs alle [[toonsoort]]en op één fluit te spelen, onder meer door de gaatjes half te bedekken met de vingers. Dit wordt echter onpraktisch wanneer de bespeelde toonsoort teveel afwijkt van de toonsoort van de fluit.
Regel 21:
Het instrument wordt ook wel ''pennywhistle'' genoemd vanwege de lage prijs; in [[Nederland]] is dat een ''fluitje van een cent''.
 
De "grote broer" van de tinwhistle is de lowwhistle. Deze is gewoon een maatje groter. Beide zijn typisch [[Schot]]se, [[Ierland (land)|Ierse]] en door muzikanten gebruikte [[Folk]]-instrumenten.
 
Een van de bekendste tinwhistlespelers is [[Andrea Corr]], de leadzangeres van [[The Corrs]]. In de traditionele sferen is de muzikant [[John Sheahan]] van [[the Dubliners]] één van de meest bekende tinwhistlespelers. Ook de dwarsfluitist [[James Galway]] speelt af en toe thinwhistle.