L'Histoire du soldat: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Xqbot (overleg | bijdragen)
k robot Anders: es:Historia del soldado
k genitief
Regel 29:
 
Afanasiev verzamelde zijn verhalen bij rekruten voor de Russisch-Turkse oorlogen: Christelijk als basis met de duivel, de bedreiger van het Christendom, maar altijd zoals in de Russische volksliteratuur een persoon, verkleed in verschillende gedaantes. Stravinsky’s idee was dit verhaal over te zetten naar de tijd van 1918 en het te voorzien van verschillende nationaliteiten zonder de religieus-culturele status van de duivel aan te tasten. De soldaat in de oorspronkelijke productie was gekleed als Zwitsers soldaat, terwijl de vlinderkenner (de eerste verschijning van de duivel) gekleed is als iemand uit het begin van de 19e eeuw. Plaatsen als Denges en Denezy (‘Entre Denges et Denezy, un soldat qui rentre chez lui’) klinken als [[Vaud]]ois, maar deze en de denkbeeldige regionale aanduidingen zijn bedoeld om aangepast te worden aan de plaats van uitvoering (‘Op de weg van Sas naar Sluis, een soldaat, loopt een soldaat op weg naar huis’, zoals het in de vertaling Nijhoff werd). De acteurs uit de eerste
productie gebruikten het dialect van het kanton Vaud en Stravinsky wilde dat uitvoeringen aangepast zouden worden aan de regio en de plaatselijke gebruiken.<ref name=autogenerated1/>.
''Histoire du Soldat'' volgt op Stravinsky's grote balletten zoals [[Le sacre du printemps]], [[Petrouchka]] en [[L'oiseau de feu]], en gaat aan zijn [[neo-klassieke]] periode vooraf.
 
De eerste uitvoering vond plaats in [[Lausanne (stad)|Lausanne]], volledig gesponsord door de mecenas Werner Reinhardt. Het manuscript van ''Histoire du Soldat'' schonk Stravinsky aan hem en ook de transciptie voor viool,klarinet en piano is voor hem geschreven. Daarnaast schreef Stravinsky voor Reinhardt de [[Trois pièces voor klarinet]]. Reinhardt kocht later de schetsen voor [[Les Noces]].<ref name=autogenerated1/>. Voor publieksuitvoeringen zocht Stravinsky de steun van de Russische [[Helena Petrovna van Servië|Groothertogin Helena]] die in [[Ouchy]] in Zwitserland leefde. De eerste openbare uitvoering was een succes, met veel Russische aristocratie en diplomaten in het publiek, maar de uitvoeringen moesten stoppen in verband met het uitbreken van de [[Spaanse griep]]epidemie
 
== Libretto ==
[[Bestand:Ramuz.png|thumb|700px|C.F. Ramuz]]
''Histoire du Soldat'' is een parabel over een soldaat die zijn viool ruilt met de duivel voor een boek dat de toekomst van de economie kan voorspellen. Het werk heeft vier rollen: de Verteller, de Soldaat, de Prinses en de Duivel. De Verteller, een idee ontleent aan [[Luigi Pirandello]], is het hoofdkarakter van het stuk; hij reciteert de tekst ritmisch in dichtvorm; hij is zowel uitlegger voor de karakters als commentator voor het publiek.<ref name=autogenerated1/>. De verschillende delen voor de Soldaat en de Duivel worden in tableauvorm gepresenteerd; zij zijn acteurs en soms hebben zij dialoog, soms spelen zij [[pantomime]]. De Verteller neemt soms deel aan de actie. De Prinses is een stomme rol.
 
Het doek gaat op en neer tweemaal in de scenes 1, 2, 4 en 5; in de scenes 2 en 4 wordt eerst een statisch tableau voorgesteld, later gevolgd door actie.
Regel 65:
 
== Compositie ==
Thematisch is ''Histoire du Soldat'' deels gebaseerd op populaire muzikale bronnen. Delen van de muziek zijn ontleend aan muziek die Stravinsky bestemde voor [[Andre Gide]]'s versie van Shakespeare's [[Antony and Cleopatra]].<ref>Craft, Stravinsky: glimpes of a life</ref>. ''Histoire du Soldat'' is, ondanks ongebruikelijke combinaties, een [[tonaal]] werk. De uitwerking van de ragtime is een concertportret, een tijdopname van het genre, op dezelfde manier zoals [[Chopin]]’ss walsen geen danswalsen zijn, maar portretten van walsen, zei Stravinsky.<ref name=autogenerated1/>. Stravinsky had nooit jazz gehoord en alleen in bladmuziek gelezen en daarom ontleende hij aan de jazz de ritmische stijl niet zoals het werd gespeeld, maar zoals het werd geschreven. De jazz bracht een totaal nieuw geluid aan Stravinsky’s muziek en het betekende een complete breuk met de Russische orkestschool.<ref name=autogenerated1/>.
 
Stravinsky reviseerde het werk ingrijpend na de uitvoering op 28 september 1918 in Lausanne. Alleen de ''Scène au bord du ruisseau'' bleef ongewijzigd; met name de ''Marche royale'' en de ''Marche triomphale du diable'' ondergingen ingrijpende wijzigingen – de laatste werd bijna tweemaal zo lang. Maar ook de andere delen werden ingrijpend gewijzigd.
Regel 71:
== Instrumentatie ==
[[Bestand:ErnestAnsermet.jpg|thumb|150px|Ernest Ansermet]]
De keuze van de beperkte instrumentale bezetting werd mede bepaald door de beperkte financiële middelen die er door de oorlog waren. De keuze voor de instrumentatie werd beïnvloed door Stravinsky’s ontdekking van de Amerikaanse [[jazz]]; Ernest Ansermet had van een tournee door Amerika voor Stravinsky een bundel bladmuziek meegenomen met pianouittreksels en orkestdelen van ragtimes.<ref>Dialogues</ref>. Het ensemble voor ''Histoire du Soldat'' lijkt op een jazzband doordat elke categorie – strijkers, houtblazers, koperblazers en slagwerk – vertegenwoordigd is door zowel tenor- als bascomponenten. Ook de instrumenten zelf zijn afkomstig uit de jazz, behalve de fagot, een vervanging voor de [[saxofoon]]; het slagwerk is een uiting van Stravinsky’s entousiasme voor de jazz.<ref name=autogenerated1/>.
 
''Histoire du Soldat'' heeft de volgende instrumentale bezetting: