Latimerdiagram: verschil tussen versies

Het '''Latimerdiagram''' is een eenvoudige voorstelling van de verschillende mogelijke [[Reductiepotentiaal|reductiepotentialen]] van een welbepaald [[Chemisch element|element]]. In het diagram worden de verbindingen in volgorde van aflopende [[oxidatietoestand]] (van meest positief naar meest negatief) geplaatst, waartussen een pijl wordt gezet. Boven iedere pijl wordt de [[Tabel van standaardelektrodepotentialen|standaard reductiepotentiaal]] (in [[Volt (eenheid)|volt]]) genoteerd. Soms wordt ook de oxidatietoestand van het element boven de verbinding geschreven.

In [[Dizuurstof|zuurstofgas]] heeft zuurstof de hoogste oxidatietoestand (0). In [[water]] heeft het de laagste oxidatietoestand (-II). [[Waterstofperoxide]] (H₂O₂) is een onstabiele verbinding en zal ontleden ([[Disproportioneringsreactie|disproportioneren]]) in zuurstof en water. Dit is te wijten aan de grote reductiepotentiaal rechts ervan (+1,78 V) en de kleinere oxidatiepotentiaal links ervan (-0,60 V). Deze disproportionering is spontaan, maar kinetisch gezien traag.

Een Latimerdiagram wordt ondermeer gebruikt om het [[Frostdiagram]] op te stellen. Dit is in wezen een grafische voorstelling van een Latimerdiagram. Dit Frostdiagram is eenvoudiger om bepaalde onstabiele verbindingen of oxidatietoestanden snel te zien. Het Latimerdiagram is daarvoor minder geschikt.