Koreaanse Arbeiderspartij: verschil tussen versies

Reeds in [[1921]] werden er twee Koreaanse communistische partijen opgericht. Op aandringen van de [[Comintern|Communistische Internationale]] fuseerden beide partijen, doch de partij viel spoedig na de fusie uiteen. In [[1925]] werd een nieuwe communistische partij opgericht, de Communistische Partij van Korea (CPK). De leden van de CPK bestond uit Koreanen die naar de [[Sovjet-Unie]] waren gevlucht vanwege de [[Japan]]se bezetting van [[Korea]]. Vanaf de jaren '30 voerden CPK'ers guerrilla-acties uit in noordelijk Korea. CPK werd in haar guerrilla-activiteiten gesteund door de [[Communistische Partij van China]]. Eén van de guerrillaleiders van de CPK was [[Kim Il Sung-sung]]. Na de [[Grote Zuiveringen]] van [[Jozef Stalin|Stalin]] eind jaren '30, waarbij ook Koreaanse partijleiders werden omgebracht, rees de ster van Kim Il Sung-sung binnen de CPK. Van [[1938]] tot het einde van de [[Tweede Wereldoorlog]] verbleef Kim Il Sung-sung in de [[Sovjet-Unie]] waar hij werd opgeleid en de rang van kapitein van het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] kreeg. In [[1942]] werd hij leider van de in de USSR verblijvende Koreaanse communisten.

Het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] bevrijdde in augustus [[1945]] noordelijk Korea en installeerde er een militair bestuur. [[Kim Il Sung-sung]] keerde nog in hetzelfde jaar naar Korea terug en kreeg een baan in de civiele administratie van de Russische bezettingszone.

Nog in [[1946]] werd het ''Verenigd Democratische Nationaal Front'' opgericht in de Russische Zone, waarin naast de CPNK ook andere "anti-fascistische" partijen zitting hadden. Op [[29 juli]] [[1946]] ging de ''Nieuwe Volkspartij'', een kleinere communistische partij op in de CPNK, de CPNK veranderde haar naam in ''Noord-Koreaanse Arbeiderspartij''. Kim Tu Bong werd voorzitter van de nieuwe partij. Bij de 'vrije verkiezingen' voor het ''Noord-Koreaanse Voorlopige Volkscomité'' behaalde het Verenigd Democratisch Nationaal Front een grote overwinning. [[Kim Il Sung-sung]], inmiddels lid van het Centraal Comité en het [[Politbureau]] van de Noord-Koreaanse Arbeiderspartij (NKAP), werd tot voorzitter van het Voorlopig Volkscomité gekozen.

Kim Il Sung-sung werd niet alleen premier (vanaf 1972 president) van de Democratische Volksrepubliek (Noord-) Korea, maar ook secretaris-generaal van de Noord-Koreaanse Arbeiderspartij.

In [[1949]] fuseerden de ''Noord-Koreaanse Arbeiderspartij'' en de ''Zuid-Koreaanse Arbeiderspartij''. De nieuwe partij kreeg de naam '''Koreaanse Arbeiderspartij (Chõson Rodongdang)'''. Kim Il Sung-sung werd tot secretaris-generaal gekozen en [[Pang Hok Jong]] als vicevoorzitter. De laatste werd ook leider van de Zuid-Koreaanse afdeling van de CDN. Tijdens de [[Korea oorlog]] werd de Zuidelijke CDN verboden.

In [[1955]] werd de [[Juche]], de politieke filosofie van [[Kim Il Sung]]-sung als "creatieve vinding" aan de officiële [[marxisme-leninisme|marxistisch-leninistische]] staatsideologie toegevoegd. Van [[1972]] werd de Juche zelfs de officiële ideologie (als vervolmaking van het marxisme-leninisme).

Kim Il Sung-sung hield de touwtjes stevig in handen, maar kon uiteindelijk niet voorkomen dat er verschillende ''facties'' ontstonden binnen de CDN, nl. een ''Russische'', een ''Vaderlandse'', een ''Chinese'' en een ''Partizanen''-factie. Kim Il Sung-sung kan tot de laatste factie worden gerekend, omdat hij zelf partizanenleider was geweest. Men kwam overeen dat iedere factie met 4 leden in het [[Politbureau]] zou worden vertegenwoordigd, met uitzondering van de Partizanen-factie, die met 3 leden in het Politbureau vertegenwoordigd was, doch uiteindelijk wel de meeste invloed verkreeg.

Tijdens het China-Sovjet conflict (sinds [[1961]]) koos Kim Il Sung-sung geen partij. Noord-Korea profiteerde van deze keuze omdat het economische hulp van beide grootmachten ontving.

In het najaar van [[1989]] vielen de communistische regimes in [[Oost-Europa]] en in [[1991]] kwam er een einde aan de [[Sovjet-Unie]]. Weliswaar bleven de communisten in [[Volksrepubliek China|China]] aan de macht, maar zij liberaliseerden hun regime sinds het begin van de jaren '90. Het Noord-Koreaanse regime bleef echter vasthouden aan het [[Stalinisme]], de [[Juche]] en de bijzondere rol van de CDN. In [[1990]] werd echter wel het [[marxisme-leninisme]] als ideologie afgeschaft. Alle verwijzingen naar het marxisme werden uit de grondwet geschrapt. De Juche, de leer van Kim Il Sung-sung, verving het marxisme definitief. In [[januari]] [[1991]] kondigde Kim Il Sung-sung een "grote verandering" aan. Voortaan zouden de partijleiders meer naar het volk luisteren en nog meer als tussenpersonen tussen de massa en het "Grote Brein" fungeren. Om hun aanhankelijkheid aan het regime te betonen moesten meer mensen zich bij de CDN of de [[Massaorganisaties in Noord-Korea|massaorganisaties]] aansluiten.

In [[1994]] overleed de "Grote Leider". Kim Il Sung-sung werd tot "[[Eeuwig President]]" uitgeroepen en zijn zoon [[Kim Jong Il-il]] volgde hem op. Zijn bijnaam luidt "Grote Generaal". Er werden echter geen liberaliseringen doorgevoerd. In [[1997]] werd Kim Jong Il-il tot secretaris-generaal gekozen.

De voorzitter van het Permanente Comité van het Politbureau is de secretaris-generaal van de CDN, op dit moment [[Kim Jong Il]]-il.

* [[Kim Il Sung-sung]]

* [[Kim Jong Il-il]]