George Onslow: verschil tussen versies

George Onslow was de zoon van een Engelse vader, die zijn land na een familieschandaal had verlaten, en een Franse moeder. HijHet woonde zijn[[aristocratie|aristocratische]] levengezin langmoest in Frankrijk1797, maarenige verbleefjaren inna zijnde jeugd[[Franse geregeldrevolutie]], het land ontvluchten en kwam via [[Rotterdam]] en [[Hamburg]] in [[Londen]] uit, waar hijGeorge [[piano (instrument)|piano]]lessen volgde bij [[Johann Baptist Cramer]] en [[Jan Ladislav Dussek]]. De [[verbanning|ballingschap]] van zijn vader eindigde in 1804, maar de jonge Onslow bleef daarna nog twee jaar rondreizen door [[Duitsland]] en [[Oostenrijk]] als onderdeel van zijn educatie. In die tijd ontstonden zijn eerste [[pianosonate]] en [[pianotrio]]. Verdere [[compositie (muziek)|compositie]]lessen nam hij in 1807-08 na terugkeer in [[Parijs]]Frankrijk bij [[Anton Reicha]] in [[Parijs]].

Onslow componeerde grote aantallen [[strijkkwartet]]ten en [[strijkkwintet]]ten, die hem in heel Europa grote roem brachten en de bewondering opwekten van [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] en [[Franz Schubert|Schubert]]. Diens [[Strijkkwintet (Schubert)|Strijkkwintet in C (1828)]] heeft veel aan Onslows voorbeeld te danken. Invloedrijke componisten als [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Mendelssohn]] en [[Robert Schumann|Schumann]] achtten hem gelijkwaardig aan [[Josef Haydn|Haydn]], [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] en Beethoven en hij werd wel ''"de Franse Beethoven"'' genoemd. Vele vooraanstaande [[muziekuitgeverij]]en, zoals [[Breitkopf & Härtel]] en [[Kistner]], vochten erom zijn werk uit te mogen brengen.

In 1829 werd Onslow bij een ongeluk tijdens de [[jacht (activiteit)|jacht]] doof aan één oor. VanafVan dattoen momentaf trok hij zich terug in zijn landhuis in de [[Auvergne]] en vertoonde zich alleen nog in Parijs bij officiële gelegenheden of om nieuwe werken te presenteren. In 1842 volgde hij de overleden [[Luigi Cherubini]] op als voorzitter van de prestigieuze [[Académie des Beaux-Arts]] in Parijs. Dat was opmerkelijk voor een kamermuziekspecialist in het zeer [[opera (muziek)|opera]]gezinde Frankrijk.

In zijn laatste jaren werd Onslow gekweld door toenemende [[depressie (klinisch)|depressies]] en zelftwijfel. De al tijdens zijn leven tanende belangstelling voor zijn composities droeg daaraan vermoedelijk bij. In 1850 schreef hij zijn laatste werk, een pianotrio. Drie jaar later stierf hij op 69-jarige leeftijd in zijn geboorte- en woonplaats Clermont-Ferrand in de Auvergne.