De geheimzinnige sleutel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k typo |
||
Regel 3:
== Het verhaal ==
{{Leeswaarschuwing}}
[[Heer Ollie]] heeft de bank<ref>Fortuyn, Fortuyn en Fortuyn, vermogensadviseurs.</ref> opdracht gegeven een goudmijn te kopen. Bij het aankopen van de aandelen van de mijn ging de koers steil omhoog, zodat de bank ter dekking nu ook nog [[Bommelstein]] en de hele inventaris moet laten verkopen. Bovendien zijn de aandelen wegens zwendel waardeloos geworden.<ref> Een ragfijn spel van Bul Super. Hij wil de aandelen goedkoop terugverwerven.</ref> De koper van het kasteel, [[markies de Canteclaer]],<ref> De buurman biedt 20
Het betreft de goudmijn Ducato op het eiland Cola in de Rio de la Coca.<ref>Het aandeel geeft eveneens recht op een gedeelte van het eiland, vermits van het standpunt is uitgegaan dat daardoor de participaties voornoemd gecombineerd zijnde met de legale rechten... .</ref> Gelukkig hebben ze de aandelen nog, want Tom Poes vermoedt dat die iets met de sleutel te maken hebben, te meer omdat Super ze zelf heeft ondertekend. Die wetenschap wordt Tom Poes fataal, want Super en Hieper ontvoeren hem.
Wanneer heer Ollie aangifte doet, loopt ook hij, samen met [[Bulle Bas]] in de val, maar gedrieën weten ze te ontsnappen. Super en Hieper zijn dan echter al per lijnvlucht op weg naar Costa Crica,<ref> Onderweg worden de overige passagiers per parachute gedumpt en wordt het toestel gekaapt.</ref>
De goudmijn ligt op het eiland Cola en met behulp van een indiaan arriveren heer Ollie en Tom Poes hier als eersten. Achtervolgd door de boeven weten ze ook als eersten bij de mijn te komen, maar deze schijnt leeg te zijn. Opnieuw worden ze overmeesterd door Super en Hieper en vastgebonden op een vaatje buskruit. Hun gids bevrijdt hen nog net op tijd en door de ontploffing van het buskruit wordt een nog onontdekte goudader blootgelegd. Gelukkig kan heer Ollie bewijzen dat deze van hem is. Met een klein deel van het goud koopt hij bewaking van zijn mijn bij de plaatselijke autoriteiten. Terug in Rommeldam ruilt hij de goudmijnaandelen met de markies tegen Bommelstein en zijn bankrekening. Joost serveert de afsluitende maaltijd voor zijn oude en nieuwe werkgever en Tom Poes onder de fluisterende woorden: "Excuseer, heer Olivier, ik zou gaarne weer bij u in dienst komen." "Dat mag je", zei heer Ollie, "er gaat niets boven een Bommel!"
|