Bernardus IJzerdraat: verschil tussen versies

Bernardus IJzerdraat was van beroep [[gobelin]]restaurateur. Hij was leraar handenarbeid geweest in Rotterdam en richtte daarna een eigen [[weverij|weefschool]] op in [[het Gooi]]. Door de crisis in de jaren '30 moest deze school sluiten. IJzerdraat ging als adviseur werken bij de ''Deventer tapijtfabriek'' van Maurits Prins in [[Dinxperlo]].

Hij sloot zich in 1936 aan bij de beweging [[Eenheid door Democratie]], die zich zowel tegen [[fascisme]] en [[nationaalsocialisme]] als tegen het [[communisme]] verzette. Zij waarschuwde vanaf het begin voor de pro-[[Nazi-Duitsland|Duitse]] propaganda van de [[Nationaal-Socialistische Beweging|NSB]].

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 keerde IJzerdraat terug naar Rotterdam; hij werd leraar aan enkele scholen in Schiedam en Vlaardingen. Het [[bombardement op Rotterdam]] op 14 mei 1940 en de capitulatie de dag erna maakten een enorme indruk op hem en waren voor hem het signaal om op te roepen tot verzet. Hij organiseerde een van de eerste verzetsgroepen in de Tweede Wereldoorlog in Nederland, "[[Geuzen (Tweede Wereldoorlog)|De Geuzen]]" in Rotterdam. Een dag na het bombardement verscheen zijn eerste verzetsoproep in hun krant, het ''Geuzenbericht''. O.a. [[Piet van der Harst]] sloot zich bij hen aan.

 

De Geuzen-groep bestond uit 18 mensen. Drie waren er minderjarig en zij ontliepen hierdoor de doodstraf. Hun plaats werd ingenomen door drie 3 communistische [[Februaristaking|Februaristakers]]. IJzerdraat en de 17 anderen werden op [[13 maart]] [[1941]] gefusilleerd op de [[Waalsdorpervlakte]] bij [[Scheveningen]]. De schrijver [[Jan Campert]] maakte een gedicht over de laatste dagen van deze 18 doodgeschoten verzetsstrijders en stakers, getiteld ''[[De achttien dooden]]''.

 

 

==Externe links==