Wanda Landowska: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k typo
Regel 11:
In 1900 trouwde ze in [[Parijs]] met de Poolse [[folklore|folklorist]] [[Henry Lew]]. Ze gaf vervolgens twaalf jaar lang [[piano (instrument)|pianoles]] aan de Parijse [[Schola Cantorum]], waar onder leiding van [[Vincent d'Indy]] bijzondere aandacht bestond voor [[oude muziek]]. Haar belangstelling werd in het bijzonder gewekt door de mogelijkheden van het klavecimbel. In 1912 verhuisde ze naar Berlijn en tot 1919 was ze docente klavecimbel aan de [[Universiteit van de Kunsten|Hochschule für Musik]] (1912–1919). Ze had grote interesse in [[musicologie]], in het bijzonder gericht op de [[barokmuziek]] van [[componist]]en als Bach, [[François Couperin|Couperin]], [[Jean-Philippe Rameau|Rameau]] en [[Domenico Scarlatti|Scarlatti]] en reisde de musea van Europa af op zoek naar authentieke [[klavier (toetsen)|klavier]][[muziekinstrument|instrumenten]]. Ze kocht veel oude instrumenten en liet ook nieuwe maken door de [[Frankrijk|Franse]] pianobouwer [[Pleyel]].
 
InNa 1925terugkeer richttein Parijs gaf Landowska les aan de [[École Normale de Musique de Paris]] en in Parijs1925 richtte zij de [[École de Musique Ancienne]] op. Haar huis in [[Saint-Leu-la-Forêt]] werd een centrum voor de studie van oude muziek. Toen Frankrijk in de [[Tweede Wereldoorlog]] [[bezetting (militair)|bezet]] werd, werd het huis gevorderd en werden haar instrumenten en documenten gestolen. De [[Joden|joodse]] Landowska ontkwam via [[Portugal]] naar de [[Verenigde Staten]]. Zij arriveerde eind 1941 met haar assistente en levensgezellin Denise Restout in [[New York City]] en vestigde zich in 1949 in Connecticut, van waaruit zij opnieuw een centrale figuur werd in het spel en het onderricht van klavecimbelmuziek. Zij maakte vele [[tournee]]s en trad overal op. Zij stierf in 1959 in haar woonplaats Lakeville.
 
==Waardering==