Libanius behoorde tot een vooraanstaande familie in [[Antiochië]]. Tussen [[336]] en [[340]] studeerde hij [[retorica]] in [[Athene]]. Hij begon zijn onderwijscarrière als [[Sofistiek|sofist]] in [[Constantinopel]]. Na allerlei moeilijkheden <ref> Aan de basis van die moeiljkhedenmoeilijkheden lag de afgunst van zijn rivalen, zie Libanius, ''Redevoering I'', 31 en 45</ref> verliet hij in [[343]] de stad. Na een kort verblijf in [[Nicea]] vestigde hij zich daarna in [[Nicomedia]]. Hij verbleef er vijf jaren (van [[344]] tot [[349]]) en had er de aangenaamste periode van zijn leven<ref> Libanius, ''Redevoering I'', 51</ref>. Tussen [[349]] en [[353]] bevond hij zich opnieuw in [[Constantinopel]]. Hij werd er aangesteld tot officiele leraar in de [[retorica]]. Niet zonder moeilijkheden keerde hij uiteindelijk terug naar [[Antiochië]]. Hij vestigde daar in [[354]] definitief zijn school en verbleef er de rest van zijn leven. Hij bleef als leraar actief tot op tachtigjarige leeftijd, schooljaar [[392]] - [[393]].
Zijn gehele leven bleef hij een aanhanger van het heidendom en bekeerde hij zich nooit tot het [[Christendom]].
