Slag bij Königgrätz: verschil tussen versies

De [[Annexatie]] van [[Hertogdom Sleeswijk|Sleeswijk]] en [[Hertogdom Holstein|Holstein]], na de Pruisische overwinning van de [[Tweede Duits-Deense Oorlog]] in [[1864]], noodzaakte [[Oostenrijk]] ertoe een bondgenootschap aan te gaan met [[Beieren]], [[Koninkrijk Saksen|Saksen]] en [[Koninkrijk Hannover|Hannover]]. Dit was nodig om de verdere uitbreiding van het Pruisisch grondgebied tegen te gaan en een tegengewicht te vormen voor het bondgenootschap tussen [[Pruisen]] en [[Italië]].<br />Een oorlog tussen beide [[Alliantie|allianties]] zou niet lang op zich laten wachten. In juni van [[1866]] mobiliseerde [[generaal]] [[Helmuth Karl Bernhard von Moltke|Helmuth von Moltke]] de troepen in [[Bohemen]]. Met behulp van zijn goede planning en zijn uitstekend spoorwegennet, Verdeelde hij zijn 3 Legers over een zone van omen beide 500 km.<br />De Oostenrijkers waren veel langzamer in het verplaatsen van hun troepen en werden overrompeld door de Pruisen. Hun aanvoerder, [[Ludwig von Benedek]], slaagde er uiteindelijk toch in zijn troepen te centraliseren tussen [[Sadowa]] en [[Königgrätz]]. Hij had zijn sporen verdiend tijdens de [[Slag bij Solferino]] door de nederlaag van het Oostenrijkse leger te verhinderen. Omdat hij inzag dat een overwinning op Pruisen nu zo goed als onmogelijk was, had hij de Oostenrijkse keizer [[Frans Jozef I]] gevraagd om vrede te sluiten met de keizer van Pruisen, [[Wilhelm I van Duitsland|Wilhelm I]]. Dit werd door de keizer afgewezen.<br />Moltke moest daarintegen een snelle overwinning behalen om te vermijden dat [[Frankrijk]] zich zou mengen in het geschil.