Rode Jeugd: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
geen bron sinds 2007 |
lf: 'Socialistische Partij (Nederland)|SP' |
||
Regel 12:
==Politieke lijn==
Henk Wubben en Joost van Steenis waren de theoretici van de groep en formuleerden de politieke strategie.<ref>{{aut|Antoine Verbij}}, ''Tien rode jaren: links radicalisme in Nederland'', pag. 157-161, Uitg. Ambo, Amsterdam (2005), ISBN 90-263-1748-4</ref> Dit was niet de massalijn, die collegamaoïsten van de [[Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland|KEN-ml]] en [[Socialistische Partij (Nederland)|SP]] voorstonden, maar een strategie die voor de Rode Jeugd een duidelijke voorhoederol voorzag. Zij leverden ook de theoretische rechtvaardigingsgronden voor het gebruik van geweld. [[Mao Zedong|Mao]] had n.l. gesteld dat ''"de revolutie geen naaikransje was"'' en [[Karl Marx]] had gezegd ''"Geweld is de vroedvrouw van iedere maatschappij die zwanger gaat van een andere"''.
Halverwege de jaren 70, nadat de Rode Jeugd zonder Henk Wubben en Joost van Steenis was opgegaan in de ''Rode Hulp'', was er van ideologie nauwelijks meer sprake en werd er weinig meer aan Marxistisch-Leninistische scholing gedaan. Voor de Rode Hulp waren de belangrijkste teksten die van de [[Rote Armee Fraktion|RAF]] met rauwe scheldpartijen op de kapitalistische machthebbers en hun handlangers bij politie en justitie. De politieke lijn veranderde van [[maoïsme]] in [[nihilisme (filosofie)|nihilisme]]: vernietiging van het systeem, ontmaskeren van de staat, oorlog tegen het kapitalistische onderdrukkingsapparaat. Het favoriete analytische instrument van de groep werd de [[complottheorie]]: de politiek zou achter de schermen werken aan een nationale, Europese en wereldwijde politiestaat. De discussies werden existentieel en pragmatisch van karakter (hoe pakken we de strijd precies aan?). Actievoeren kon, naar bleek, ook zonder ideologische ballast.
| |||