Islamitische visies op niet-moslims: verschil tussen versies

Met betrekking tot de [[kafir]]s, de ongelovigen, ofwel de ondankbaren jegens [[God (monotheïsme)|God]], werd in de periode van Mohammeds verblijf in [[Mekka]] ([[610]]-[[622]]) geen [[jihad]] gevoerd tegen hen. Mede gezien de getalsmatige verhouding van moslims en niet-moslims was een vreedzame coëxistentie noodzakelijk tot de [[hidjra]]. In [[Medina (Arabië)|Medina]] kwam deze strijd echter centraler te staan. Deze jihad behoeft tegenwoordig slechts vervuld te worden als er voldoende deelnemers zijn; moderne radicalen vatten het wel op als een individuele plicht.<ref name="JJG Jansen">''Nieuwe inleiding tot de islam'', Dr. J.J.G. Jansen, Uitgeverij Coutinho, 1998, ISBN 90 6283 129 X CIP, blz. 85-86&166</ref> Volgens verschillende [[Hadith|overleveringen]] dient men voor de aanval de ongelovigen uit te nodigen te erkennen dat er slechts één godheid, dat wil zeggen God, is en Mohammed Zijn [[profeet]]<ref>''De Gebeden in de Islam'', AboeBakr Djaber El Djezeïra, vertaling door drs. Jaennette Ploeger, Uitgeverij Project Dien, 2005, blz. 30, ISBN 90-804113-6-1</ref>, dat wil zeggen vooraf dient een oproep tot bekering gedaan te worden.