İsmet İnönü: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k lf |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
| afbeelding = Ataturk25.JPG
| onderschrift = Inönü (links) samen met Kemal Atatürk
| naam = Mustafa
| functie1 = 2e president van Republiek Turkije
| periode1 = [[11 november]] [[1938]] - [[22 mei]] [[1950]]
Regel 18:
}}
'''Mustafa
==Militaire carrière==
Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] commandeerde
==Premier==
In [[1922]] waren de Grieken en Italianen verslagen en kwam Mustafa Kemal als sterke man naar voren. Hij zette de sultan, [[Mehmet VI]] af en riep de republiek [[Turkije]] uit ([[1923]]).
Van [[1923]] tot [[1924]] en van [[1925]] tot [[1937]] was
==President==
Na het overlijden van [[Mustafa Kemal Atatürk]] in [[1938]], volgde
De politiek van Inönü week weinig af van die van Atatürk en er was geen sprake van democratische hervormingen. Het is overigens niet geheel waar om Inönü af te schilderen als dictator, omdat het parlement nog geheel in functie was en hij bovendien verantwoordelijk was voor de invoering van het meerpartijenstelsel, hoewel de titel ''Nationaal Leider'' wel enige associatie met de fascistische regimes van [[Ioannis Metaxas]] (Griekenland) en [[Benito Mussolini]] (Italië) opriep.
Regel 42:
==Oppositieleider en premier==
[[Bestand:Inonu Tomb.JPG|250px|thumb|right|Graftombe Mustafa
De verkiezingen van [[1950]] werden verloren door de CHP - één van de factoren voor het verlies van de CHP is mogelijk de in het vooruitzicht gestelde landhervorming, die op de onwil stuitte van de grootgrondbezitters in [[Anatolië]] die tot dan toe altijd de CHP hadden gesteund maar daarna overliepen naar de DP van Menderes. [[Adnan Menderes]] werd minister-president, terwijl de voormalige Turkse premier en generaal, [[Celal Bayar]] president werd.
De CHP die nog nooit oppositie had gevoerd, moest het oppositie voeren nog leren. De verkiezingen halverwege de jaren vijftig verliepen dan ook niet succesvol voor de CHP. De DP-regering, die toch wat dictatoriale trekjes ging vertonen, werd in [[1960]] omver geworpen door het leger dat een tijdelijke militaire regering afkondigde, doch in [[1961]] de parlementaire democratie herstelde. De CHP - inmiddels naar eigen zeggen omgevormd tot een 'sociaaldemocratische partij' (eigenlijk een centrumpartij) - mocht een coalitieregering vormen met andere kleine partijtjes.
De CHP leed bij de verkiezingen van [[1965]] en [[1969]] grote nederlagen. De jonge [[Bülent Ecevit]] volgde
{{Navigatie presidenten Turkije}}
|