Zuiderzeevereeniging: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
DNB
Regel 45:
 
==De Zuiderzeewet van 1918==
Pas in 1913 keert het tij. Vissering is terug en in [[1912]] Presidentpresident van de [[NederlandseDe Nederlandsche Bank]] en in 1913 voorzitter van de Zuiderzeevereeniging geworden, en Cornelis Lely wordt in [[1913]] voor de derde maal Minister van Waterstaat in het (oorlogs)[[kabinet-Cort van der Linden]] (1913 - 1918).
 
De troonrede van 1913 meldt het voornemen om in die kabinetsperiode een Zuiderzeewet aan het parlement voor te leggen, maar de regering krijgt snel haar handen vol aan het handhaven van de neutraliteit tijdens de uitgebroken [[Eerste Wereldoorlog]].
Regel 53:
En zo komt, tot ergernis van Minister van Financiën [[Anton van Gijn|Van Gijn]], voor het eerst sinds 1892 de zaak weer in beweging en wordt op 14 juni [[1918]] de door het Parlement goedgekeurde Zuiderzeewet in het [[Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden|Staatsblad]] afgekondigd.
 
Daarna is het nog slechts een kwestie van tijd. Oudminister Van Gijn blijft zich vanwege de door hem verwachte hoge rente tegen de afdamming en inpoldering der Zuiderzee verzetten, maar Vissering - die nog steeds Presidentpresident van deDe NederlandseNederlandsche Bank is - dient hem als voorzitter van de Zuiderzeevereeniging keer op keer van repliek. Ter voorbereiding en begeleiding van de uitvoering van de [[Zuiderzeewerken]] wordt de Zuiderzee-Raad ingesteld, met Lely als voorzitter en Vissering als lid en als later vicevoorzitter.
 
Slechts op de achtergrond is er nog verzet, behalve van vissers ook van [[Wilhelmina der Nederlanden|Koningin Wilhelmina]], die vreest dat na afdamming en inpoldering van de Zuiderzee de Hollandse Waterlinie bij oorlogsgevaar niet snel genoeg onder water kan worden gezet.