Wals (muziek): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: th:วอลต์ซ |
k robot Anders: th:วอลซ์; cosmetische veranderingen |
||
Regel 7:
De Latijns-Amerikaanse wals is opvallend rijk aan syncopen, zowel in de melodie als de ritmische begeleiding. Het basisritme wordt hier bepaald door de hemiool, een accentverschuiving dat ontstaat wanneer in een driedelig metrum een tweedelig ritme wordt ingebracht. Kenmerk van de Europese wals is de begeleidingsfiguur met een zwaardere eerste tel (puls), meestal een basnoot, gevolgd door twee lichtere tellen (meestal een akkoordje).
Bij de [[Curacao]]se en de Venezolaanse wals daarentegen, valt de klemtoon veelal op de eerste en op de twee en een halve tel, waardoor het hemiool ritme ontstaat. Bekende componisten van Curacaose walsen zijn onder andere [[Jan Gerard Palm]], [[Jacobo Palm]], [[Rudolph Palm]] en [[John Palm]].
De ''jazz wals'' komt op grammofoonplaat als eerste voor in [[1917 O.D.J.B]] en later bij [[Leonard Feather]], [[Fats Waller]], [[Dave Brubeck]], [[Max Roach]]/[[Sonny Rollins]], [[Bill Evans (pianist)|Bill Evans]], [[Wes Montgommery]], [[Cannonball Adderly]], [[Miles Davis]], [[Charles Mingus]], [[The Jazzmessengers]], [[John Coltrane]]. [[Toots Thielemans]] komt de eer toe als een van de eerste Europeanen de oorspronkelijk Europese driekwartsmaat te hebben gebruikt voor zijn jazz wals 'Bluesette'.
Regel 13:
De Engelsen namen de wals van het europese continent over in de vorm van de Engelse wals, die doorgaans een rustig karakter heeft.
== Zie ook ==
* [[Engelse wals]]
* [[Weense wals]]
Regel 50:
[[sr:Валцер]]
[[sv:Vals (dans)]]
[[th:
[[tl:Balse]]
[[tr:Vals]]
| |||