|
[[Afbeelding:GrafsteenDoerne.JPG|thumb|150px|De grafsteen van Hendrick van Doerne en zijn familie, tegenwoordig in de noordelijke zijtoren van de St. Willibrorduskerk, januari 2004.]]
Bij [[restauratie (kunst)|restauratiewerkzaamheden]] aan het begin van de [[1960-1969|jaren zestig]] van de [[20e eeuw|twintigste eeuw]] werden [[romaanse architectuur|romaanse]] muurresten aangetroffen. Mogelijk betreft het hier muurwerk van de kerk, zoals die in [[1069]] in een [[paus|pauselijke]] oorkonde wordt vermeld. Deze [[oorkonde]] is geenszins een [[Schenking|schenkingsoorkonde]], zoals wel eens abusievelijk wordt vermeld, maar een bevestiging dat de kerk in bezit van de [[abdij]] van [[Echternach]] is. Het is geenszins een [[schenkingsoorkonde]], zoals wel eens abusievelijk wordt vermeld. Toch is de eerste kerk op deze plek zeer waarschijnlijk niet veel ouder dan de [[elfde eeuw]].
In de eeuwen erna kwam de huidige kerk tot stand. Het gotisch [[hoogkoor]], dat oorspronkelijk nog hoger was dan het [[middenschip]], vertoont opmerkelijke metselwerk-overeenkomsten met het [[Groot Kasteel]] te Deurne. Omdat dat gebouw eerder op omstreeks [[1460]] werd gedateerd, werd dat jaartal ook voor het hoogkoor aangehouden. Onderzoek naar de geschiedenis van het Groot Kasteel in [[2003]] toonde echter aan, dat het oudste (gotische) gedeelte van dit gebouw al vóór [[1397]] moet zijn gebouwd. Dat kan daarmee evengoed voor het hoogkoor gelden.
Tussen [[1881]] en [[1884]] werd door [[Pierre Cuypers]] een omvangrijke restauratie geleid. Aan de toren werden twee zijtorens toegevoegd. Tijdens de restauratie stortte het middeleeuws gewelf van het middenschip in, waardoor het gehele middenschip (uitgezonderd de pilaren) werd vervangen. Het werd op dezelfde hoogte als het hoogkoor gebracht. Deze "restauratie" leidde mede tot het verdwijnen van enkele grafzerken, waaronder die van ''Jacob Geurts van der Horst'', een in [[1670]] in de huidige [[Wiemel (straat)|Wever]] vermoord [[schepen]].
Bij de eerder genoemde restauratie van omstreeks [[1960]] onder leiding van architect [[Jos Deltrap]] werden de spitsen van de zijtorens verlaagd en een angelustorentje op het hoogkoor verwijderd. De ingangen in de zijtorens werden dichtgemetseld en aan de zijkanten werden nieuwe [[aluminium]] ingangspartijen gecreëerd. De terug gevonden grafsteen van [[Hendrick van Doerne (15e eeuw)|Hendrick van Doerne]] (overleden in [[1508]]) en Christina van Hemert (overleden in [[1499]]), eigenaren van het Groot Kasteel, werd herplaatst in de noordelijke zijtoren en aldaar in beton gegoten. Daardoor is het onmogelijk deze steen in de toekomst nog te verplaatsen.
De laatste restauratie tot nu toe startte in [[2001]]. Behalve een algehele opknapbeurt voor het gebouw, werd een [[grafkelder]] heropend en archeologisch onderzocht, en werden de gewelven van middenschip en hoogkoor toegankelijk gemaakt. In een laatste fase zullen ook de moderne aluminium ingangen worden vervangen door een passende entreepartij.
Rondom de kerk bevindt zich het restant van een begraafplaats, gesloten in de jaren zestig. De oudste grafzerken dateren uit de negentiende eeuw; de meerderheid uit het midden van de twintigste eeuw.
| 