Louise Henriëtte groeide op aan het stadhouderlijke hof. Haar liefde voor [[Henri Charles de la Trémoille]], prins van Talmant moest ze opgeven. Het paar schreef elkaar heimelijke brieven. Een citaat uit één van haar broevenbrieven: " 't Is te beklagen dat ick om sijn geltz wil en een weinich landt soo ongeluckig moet sijn en verkogt worden. Och, wast ick doch doot of wast ick eene bouerin soo mocht ick doch iemantz nemen die ick kende nae mijn sinn en die ick liefhad. " Haar moeder [[Amalia van Solms]] probeerde een koninklijk huwelijk voor Louise te realiseren. Uiteindelijk ging de verloving met de [[Prins van Wales]], de latere koning [[Karel II van Engeland|Karel II]] van Engeland, niet door en werd ze gedwongen tot een huwelijk met Frederik Willem I, de keurvorst van Brandenburg. Haar echtgenoot schenkt haar een landgoed waar zij een kasteel laat bouwen in Nederlandse stijl, het latere [[Oranienburg (stad)|Oranienburg]]. Aangezien Louise Henriette lange tijd kinderloos blijft legt zij een gelofte af dat als zij een kind krijgt, zij een weeshuis sticht. Bij de geboorte van haar zoon opent zij bij Oranienburg Duitslands eerste weeshuis. Na een lang ziekbed overlijdt Louise Henriette in 1667 tot groot verdriet van haar man.
De eerste paar jaren van hun huwelijk woonde het paar in [[Kleef (stad)|Kleef]], maar in [[1648]] vertrokken ze naar Brandenburg, het stamland van Frederik Willem.
