Friederike von Hannover: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Troonsbestijging en aftreding: linkfix nav titelwijziging, replaced: Wehrmacht → Wehrmacht met AWB |
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix |
||
Regel 1:
{{Infobox dynastie
|
| naam = Frederika van Brunswijk
| leven = 1917-1981
Regel 13:
'''Frederika Louise Thyra Victoria Margarita Sophia Olga Cecilia Isabella Christa''' ([[Grieks]]: Βασίλισσα Φρειδερίκη των Ελλήνων) ([[Blankenburg (Harz)|Blankenburg]], [[18 april]] [[1917]] – [[Madrid (stad)|Madrid]], [[6 februari]] [[1981]]), Prinses van Hannover, Hertogin van Brunswijk-Lüneburg, was koningin van [[Griekenland]] van 1947 tot 1964. Zij was een dochter van hertog [[Ernst August van Brunswijk]] en prinses [[Victoria Louise van Pruisen]], de enige dochter van de Duitse keizer [[Wilhelm II van Duitsland|Wilhelm II]].
Als afstammeling van de Britse koningin [[Victoria van het Verenigd Koninkrijk|Victoria]] werd zij opgevoed in een Engelse kostschool, waar zij naar eigen zeggen ''"elke dag opnieuw met ijzeren wilskracht rebelleerde tegen de onwrikbare orde"''.
== Huwelijk en kinderen ==
Frederika trad op 9 januari 1938 in het huwelijk met de vijftien jaar oudere prins [[Paul I van Griekenland|Paul]] (Pavlos) van Griekenland, aan wie zij drie kinderen schonk:
* [[Sophia van Griekenland|Sophia]] (1938, gehuwd met koning [[Juan Carlos I van Spanje]])
* [[Constantijn II van Griekenland|Constantijn]] (1940, gehuwd met [[Anne-Marie van Denemarken]])
Regel 26:
Toen Paul vrij onverwacht koning werd was zijn land verwikkeld in een burgeroorlog, die veel menselijk leed heeft aangericht. Het koningspaar spande zich hard in om de door de oorlog ontstane menselijke wonden te helen, en daarmee ook de sympathie voor het vorstenhuis te wekken.
Maar het eigenzinnige en heerszuchtige karakter van koningin Frederika maakte haar niet geliefd bij haar onderdanen. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd zij, een kleindochter van Wilhelm II, reeds verdacht van enige nazi-sympathieën. Haar vier broers waren bovendien officier bij de [[Wehrmacht]]. Rond 1950 werd het duidelijk dat koning Paul volledig door zijn bemoeizieke vrouw werd gedomineerd. Ze hield zich persoonlijk met staatszaken bezig, en kreeg het herhaaldelijk aan de stok met verschillende eerste ministers. Zelfs de meest overtuigde royalisten bracht zij tot republikeinse ideeën. Toen koning Paul in [[1964]] overleed en opgevolgd werd door zijn zoon Constantijn, leek haar bemoeizucht zelfs nog toe te nemen, hetgeen haar de haat van linkse en rechtse politici opleverde.
Na de val van Constantijn II ([[13 december]] [[1967]]) verliet zij met de koninklijke familie het land. Zij overleed in Madrid op 6 februari 1981. Zij werd begraven op het koninklijke landgoed Tatoi, even buiten Athene.
| |||