Manuel II Palaiologos: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k enkele vrij kleine tekstuele wijzigingen <DJ/KS-447>
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
Regel 1:
{{Infobox dynastie|
| plaatjeafbeelding = [[Bestand:Manuele II di Bisanzio monete.jpg
|250px| onderschrift = Munt met afbeelding van Manuel II]]
| naam = Manuel II
| leven = [[1349]]-[[1425]]
| functie = [[Lijst van keizers van Byzantium|Keizer van Byzantium]]
| periode = [[1391]]-[[1425]]
| voorganger = [[Johannes V van Byzantium|Johannes V]]
| opvolger = [[Johannes VIII van Byzantium|Johannes VIII]]
| vader = [[Johannes V van Byzantium|Johannes V]]
| moeder = Helena Kantakouzena
| dynastie = [[Paleologen]]
}}
 
'''Manuel II Palaiologos''' ([[Grieks]]: Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος, ''Manouēl II Palaiologos'') ([[Constantinopel]], ca. [[29 juni]] [[1349]] – aldaar, [[21 juli]] [[1425]]) was keizer van het [[Byzantijnse Rijk]] van [[1391]] tot aan zijn dood.
 
== Leven ==
Manuel II was de boeiendste figuur uit de laatste eeuw van het Byzantijnse Rijk. Naast keizer was hij een begaafd auteur, diplomaat en administrator. Hij was eerst medekeizer van zijn vader [[Johannes V van Byzantium|Johannes V]] van 1373 tot 1391 en leed samen met hem onder de pogingen tot usurpatie, ondernomen door zijn oudere broer [[Andronicus IV van Byzantium|Andronicus]]. Het rijk, dat slechts kon steunen op het onbetwiste gezag van de orthodoxe kerk, streed vanuit een uitermate ineengeschrompeld grondgebied een uitzichtloze strijd tegen de [[Ottomaanse Rijk|Osmaanse Turken]]. De sultans [[Moerad I]] en [[Bajezid I]] veroverden achtereenvolgens Bulgarije (1388–1393), Servië (1389) en Walachije (1395), bezetten [[Thessaloniki (stad)|Thessaloniki]] (1387) en [[Thessalië]] (1393) en versloegen (in 1396) een Hongaars-westerse strijdmacht, die het Byzantijnse Rijk te hulp was gekomen, te [[Nikopol (Bulgarije)|Nicopolis]].
 
Manuel II zocht hulp bij het Westen en reisde daarom tussen 1399 en 1403 persoonlijk naar [[Venetië (stad)|Venetië]], [[Parijs]] en [[Londen]], echter zonder enig resultaat, politiek noch militair. De nederlaag van de Ottomanen tegen de Turks-Mongoolse invaller [[Timoer Lenk]] ([[Slag bij Ankara]], 1402) gaf echter onverwacht aan Constantinopel enig respijt. Thessaloniki, enkele eilanden en bepaalde kuststroken aan de Zwarte Zee kwamen terug in Byzantijns bezit, in [[Morea]] herleefde de Griekse geest onder impuls van de neoplatonicus [[Gemistus Plethon]]. Met sultan [[Mehmed I]] leefde Manuel op goede voet.
 
Tegen het eind van Manuels regering begonnen de aanvallen van de Osmanen echter opnieuw. Mehmeds zoon [[Moerad I]] belegerde de hoofdstad in 1422 en drong in 1423 binnen in Morea.
 
== Manuel en de islam ==
Manuel II Paleologus heeft aan het eind van de 14e eeuw zijn ''"Dialogen met een Pers"'' over de verhoudingen tussen [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] en [[Koran]] laten optekenen. In de zevende dialoog<ref>{{en}}[http://www.tertullian.org/fathers/manuel_paleologus_dialogue7_trans.htm Manuel Paleologus, ''Dialogues with a Learned Moslem. Dialogue 7, Chapters 1-18 (of 37)]</ref> over geloof en geweld sprak Manuel "Laat mij zien wat voor nieuwe dingen Mohammed heeft gebracht, en jij zult alleen slechte en inhumane dingen vinden, zoals dat hij heeft voorgeschreven het geloof dat hij predikte, met het zwaard te verspreiden." Paus [[Paus Benedictus XVI|Benedictus XVI]] citeerde deze uitspraak op 12 september 2006 in zijn [[Regensburglezing|Regensburger lezing]] over geloof, rede en geweld. Het citaat veroorzaakte de nodige commotie; met name onder islamitische geestelijke leiders waren er boze reacties te horen. In bepaalde krantencommentaren zoals in [[Le Figaro]] stelde men daarentegen dat het Vaticaan "eindelijk de waarheid sprak".
 
{{Referenties}}