Sjeherazade (Rimski-Korsakov): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: uk:Шехеразада (Римський-Корсаков) |
k →Libretto & muzikale interpretatie: Help mee met het oplossen van links naar dp's!, replaced: harp → harp met AWB |
||
Regel 31:
== Libretto & muzikale interpretatie ==
Het muzikale thema, dat de eerste bewegingen opent in ''De Zee en Sinbads Schip'', stelt de dominante Sultan voor. Dit thema is opgebouwd naar vier noten van de dalende [[hele-toonstoonladder]], maar na een aantal akkoorden van het hout uit het orkest doet de opening denken aan [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Mendelssohn's]] Midzomernachtdroom-ouverture. Eén thema komt steeds terug: dit stelt de hoofdrolspeelster in het verhaal voor, [[Scheherazade (vertelster)|Shéhérazade]], de Sultan's geliefde, die de Sultan uiteindelijk tot bedaren kan brengen met haar verhalen. Dit is een niet loslatende sensuele solomelodie voor de [[viool]], bijgestaan door de [[Harp (snaarinstrument)|harp]]. De hoofdrolspelers zijn bekend en het verhaal kan beginnen. De luisteraar wordt geconfronteerd met de weidsheid van de open zee; onder de 'golvende' begeleiding van de strijkers deint het wateroppervlak op en neer. Daar vaart het schip van Sindbad - een vloeiend thema, vol harmonieën. Zo nu en dan klinkt de soloviool van Shéhérazade, alsmede het thema van Sjahriaar, duister en dreigend.
De viool maakt duidelijk, dat de vertelster Shéhérazade aan een ander verhaal is begonnen - ''Het verhaal van Prins Kalender''. Dan begint ook de expressieve melodie van de [[fagot]]. De prins is lid van de Kalendersekte - monniken die bekend stonden om hun kunstige en humoristische manier van verhalen vertellen - en het ligt dan ook voor de hand dat dit thema lichtvoetig en speels is. Deze ontspannen sfeer duurt echter niet lang. De [[trombone]] en de [[trompet]] roepen ons nadrukkelijk tot de orde en het krachtige thema van de Sultan eist alle aandacht op. De muziek wordt geleidelijk aan weer rustiger; de viool, die dit keer het thema van de Kalenders speelt, herinnert ons nog eens aan de vertelster, voordat dit deel op markante wijze afsluit.
| |||