'''Herre Halbertsma''' ([[Sneek (stad)|Sneek]], [[9 juli]] [[1920]] - [[3 december]] [[1998]]) was een [[Nederland]]s [[historicus]] en [[archeoloog|amateurarcheoloog]].
Halbertsma werd geboren in Sneek en bracht daar zijn jeugd door. In [[1940]] studeerde hij in [[GroningenRijksuniversiteit (stad)Groningen|Groningen]] geschiedenis, met [[archeologie|oudheidskundige bodemonderzoekoudheidskundig]] bodemonderzoek als bijvak. Hij was een tijdje medewerker van [[Albert van Giffen|A.E. van Giffen]] en onder diens leiding deed hij enige ervaring op in het veld. Na zijn studie ging hij in [[1947]] werken bij de toen opgerichte [[Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed|Rijksdienst voor het Oudheidskundig Bodemonderzoek]] (ROB). Al gauw was Halbertsma betrokken bij diverse kerkrestauraties, waarbij oudheidskundige bodemonderzoek een belangrijke aanvulling vormde op de bouwgeschiedenis. Het zijn vooral de talrijke kerkopgravingen geweest die hem naamsbekendheid gaven, met als hoogtepunt de [[St. Bonifatiuskerk]] en [[Grote of Sint-Martinuskerk (Dokkum)|St. Maartenskerk]] in [[Dokkum]], de [[Oldehove (gebouw)|Sint-Vituskerk]] in Leeuwarden en de Lebuinuskerk in [[Zaltbommel]]{{feit|verkeerde kerk of plaats?|2009|11|22}}.
Voor zijn verdiensten op het gebied van de Friese historie en volkenkunde ontving hij in [[1958]] de [[Joost Hiddes Halbertsma-prijs]] van de provincie Friesland.
