Gustav Simon: verschil tussen versies

'''Gustav Simon''' ([[Saarbrücken|Malstatt-Burbach]], [[2 augustus]] [[1900]] - [[Paderborn (stad)|Paderborn]], [[18 december]] [[1945]]) was een [[Duitsland|Duitse]] leraar en een [[Nazi|nationaalsocialistische]] Gauleiter van de Gau Trier-Koblenz van 1931 tot 1944, hoofd van de civiele administratie van [[Luxemburg (land)|Luxemburg]] van 1940 tot 1944. In deze hoedanigheid vervulde hij in Luxemburg een functie die vergelijkbaar was met die van [[Arthur Seyss-Inquart|Arthur Seyß-Inquart]] in [[Nederland]].

== Jeugd en vroege carrièerecarrière ==

Reeds in 1923 was Simon lid geweest van een extreem-rechtse groepering, de völkischenVölkischen Hochschulgruppe. Op 14 augustus 1925 werd hij lid van de NSDAP en daarmee een zogenaamde 'Alter Kämpfer'. In de periode 1925-1927 zette hij nieuwe NSDAP-afdelingen op in de [[Hunsrück]]. Verder werd hij in 1927 gekozen tot voorzitter van de Nationaal-Socialistische Studentenraad van zijn hogeschool.

Nu Simon fulltime-nazi was ging zijn loopbaan bij de NSDAP met flinke stappen vooruit. In 1928 werd hij districtsleiderdistrictleider van Trier-Birkenfeld en in 1929 eveneens voor Koblenz-Trier. Op 1 juni 1931 werd hij uiteindelijk benoemd tot Gauleiter van de nieuwe Gau Koblenz-Trier. Verder zette Simon zich in voor de groei van het nationaal-socialisme in het nog onder Franse administratie staande [[Saarland]]. Hij gold echter niet als hoogvlieger binnen de groep van Gauleiters, als leider van een perifere Gau waarbij hij bovendien slechts een partijfunctie had en geen officieleofficiële overheidsfunctie. Simon is nooit toegetreden tot de [[Sturmabteilung|SA]] of de [[Schutzstaffel|SS]].

Dit, alsmede de afkondiging voor de dienstplicht voor jonge mannen, leidde op 31 augustus 1942 tot een staking in het noordelijke plaatsje [[Wiltz]], die zich uitbreidde tot een [[nationale staking]]. Simon reageerde met het uitroepen van de [[noodtoestand]], en liet duizenden stakers gevangenzetten en in elkaar slaan. Twintig personen werden direct doodgeschoten, 45vijfenveertig aan de Gestapo overgedragen, en 125honderdvijfentwintig langdurig vastgehouden. Hun bezittingen werden geconfisceerdgeconfisqueerd en hun huizen in bezit genomen door Duitse immigranten. Sindsdien werd de bezetting van Luxemburg grimmiger, en regeerde Simon met terreur. De Gestapo hield van een groot deel van de bevolking dossiers bij, en zij die zich anti-Duits of anti-nazi uitlieten, weigerden VDB-lid te worden, of verzet pleegden, werden gedeporteerd. Vaak werd men gedeporteerd naar kampen in het oosten van Duitsland, ver van Luxemburg.

Ook de Luxemburgse joden moesten het ontgelden. In 1940 woonden er 3,800 joden in Luxemburg, waarvan een groot deel vluchtelingen uit nazi-Duitsland. Tweeduizend van hen vluchtten bij het begin van de invasie, waarna de 1,800 overblijvers aan een toenemende repressie werden onderworpen. De Neurenberger wetten werden van toepassing verklaard, joden kregen een avondklok opgelegd, werden ontslagen, en onteigend van hun bezittingen. De synagogen werden verwoest. Tussen augustus 1940 en oktober 1941 werden in totaal 619 joden het land uitgezet. Daar hun eindbestemming, Spanje, hen niet wilde opnemen, werden ze uiteindelijk van hot naar her gesleept. De overgebleven joden werden, voor zover ze niet onderdoken, gearresteerd en in het oude klooster van [[Cinqfontaines]] geconcentreerd. Het ging hier om 683 personen. Van hieruit werden ze in groepjes gedeporteerd: aanvankelijk naar het ghetto[[getto van LitzmannstadtŁódź]], vanaf april 1942 rechtstreeks naar de werk- en vernietigingskampen in Polen. Slechts 43 personen keerden terug.

Tijdens Simons bewind werden 683 joden gedeporteerd, waarvan 640 om het leven kwamen. Bovendien waren 619 joden het land uitgezet. Wat met hen is gebeurd is niet duidelijk, maar er is een goede kans dat een deel van het alsnog om het leven is gekomen door de slechte omstandigheden. Daarbij zijn 8,.521 Luxemburgers opgeroepen voor militaire dienst, waarvan 3,.025 zijn gesneuveld. In totaal 3,.955 niet-joodse personen zijn voor actief of passief verzet in gevangenissen en kampen opgesloten, waarvan 791 omkwamen.

De bezetting van Luxemburg kostte uiteindelijk op een bevolking van 300,.000 een totaal van 5.703 Luxemburgers het leven.

Tot de Amerikanen in maart 1945 Trier en Koblenz bezetten, regeerde Simon zijn Gau vanuit [[Koblenz (Duitsland)|Koblenz]]. Ook de civiele administratie van Luxemburg (althans dat deel dat nog onder Duitse controle stond) werd 'tijdelijk' verplaatst naar Koblenz. Hij verbleef de eerste maanden van 1945 in slot [[Sayntal]] met zijn staf. Toen ook deze lokatielocatie niet meer veilig was door hij onder als [[tuinman]] in [[Salzkotten]] in [[Westfalen (provincie)|Westfalen]] onder het alias Hans Wöffler. De Britten kwamen hem echter op het spoor en arresteerden hem op 10 december 1945. Hij werd naar de gevangenis van Paderborn gebracht.

Hoe Gustav Simon uiteindelijk aan zijn eind kwam is niet geheel duidelijk. De officieleofficiële en meest waarschijnlijke versie is dat hij op 18 december 1945 [[zelfmoord]] pleegde door zichzelf op te hangen in zijn cel. Zijn overlijdensverklaring is echter pas in februari van het jaar erna opgesteld.