Vroegrenaissance: verschil tussen versies

In Napels maakte [[Antonello da Messina]] omstreeks [[1450]], eerder dan andere Italiaanse schilders gebruik van [[olieverf]] voor portretten en religieuze schilderijen. Hij bracht deze techniek naar het noorden en beïnvloedde zo de [[Venetië (stad)||Venetiaanse]] schilders. Een van de belangrijkste schilders van Noord-Italië was [[Andrea Mantegna]].

Het einde van de vroegrenaissance in de Italiaanse kunst iwordtwordt eveneens gemarkeerd door een bijzondere opdracht aan enkele kunstenaars, echter niet als concurrenten deze keer. [[Paus Sixtus IV]], die de [[Sixtijnse Kapel]] had laten verbouwen, gaf nu opdracht aan een groep kunstenaars ([[Botticelli]], [[Perugino]], [[Domenico Ghirlandaio|Ghirlandaio]] en [[Cosimo Rosselli]]) om de muur te versieren met fresco's over het leven van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Christus]] en van [[Mozes]]. In de zestien grote schilderijen maakten de kunstenaars gebruik van de nieuwe technieken van belichting, lineair en atmosferisch perspectief, [[anatomie]], verkortingen en karakterisering die waren vervolmaakt in de grote Florentijnse ateliers van [[Lorenzo Ghiberti|Ghiberti]], [[Andrea del Verrocchio|Verrocchio]], [[Domenico Ghirlandaio|Ghirlandaio]] en [[Pietro Perugino|Perugino]].