|
| commander2=[[Horatio Herbert Kitchener]]
| strength1=ca 52.000 man
| strength2=8.200 man Britten, <br />17.600 Egyptenaren en soedanezenSoedanezen
| casualties1=9.700 doden, <br />12.000 gewonden, <br />5.000 gevangenen
| casualties2=48 doden, <br />434 gewonden
}}
De '''Slag van Karari''' was een veldslag, door getuigen (waaronder [[Winston Churchill]]) slachting genoemd, die plaatsvoondplaatsvond op 2 september 1898 nabij [[Omdurman]]. Het wordt daardoor ook de [[slag'Slag bij Omdurman]]' genoemd.
==Voorgeschiedenis==
In [[1820]] werd Soedan door de Egyptenaren veroverd. Egypte zelf werd dan weer bezet door de Britten in [[1882]]. Soedan kwam zo theoretisch onder britsBrits bewind. Door de opkomst van de Mahdisten, volgelingen van de leer van de [[madhi]], was de eigenlijke macht op veel plaatsen in handen van deze groepering.
De Britten, die dit inheemse verzet de kop in wilden drukken, begonnen een militaire campagne in Afrika die niet liep zoals gepland. De Britten werden enkele malen verslagen met de dood van generaal [[Charles George Gordon]] bij [[Khartoem]] als triest hoogtepuntdieptepunt.
In [[1898]] gingen Soedan, Egypte en Groot-BrittaniëBrittannië over tot een aanval op de stad Omdurman, om zo het hele Nijldal onder controle te krijgen.
==Slag bij Karari==
Op 1 september 1898 bereikten het britseBritse en egyptischeEgyptische leger de stad. Zij vestigden zich op de westelijke oever van de Nijl. Om nachtelijke aanvallen makkelijker te kunnen afslaan, stelde KitcherKitchener zijn leger op in een halve cirkel, wat een [[zariba]] (versterkte nederzetting) creërdecreëerde, met de rivier in zijn rug. Hierdoor werd rugdekking verzorgd door de marine.
===Eerste fase===
Op 2 september rukten, in alle vroegte, de Mahdisten op naar de zariba. Tijdens deze stormloop werd duidelijk dat de superieure wapens van de Britten de doorslag van deze slag zouden betekenen. De Mahdisten hadden dan wel cijfermatig de overhand, ze waren slechts gewapend met speren, [[musketten]] en andere oudere geweren met te weinig munitie. De Britten daarintegendaarentegen beschikten over artillerie (80 vuurmonden), machinegeweren en het nieuwe [[Lee-Enfield]] magazijngeweer. De artillerie begon de oprukkende Mahdisten van op zo'n 3000 meter te vurenbeschieten, de machinegeweren van op zo'n 1500 meter en de infanterie van op een 1300 meter. De slachting onder de Mahdisten was enorm. DiegeneDiegenen die tot op 200 à 300 meter van de Britten naderden, zouden het niet navertellen, laat staan dat er troepen de zariba bereikten. De enige troepen die zich buiten de zariba bevonden ([[kamelenkorps]]), moesten zich terugtrekken onder dekking van de marine om vernietiging te voorkomen.
===Tweede fase===
Wanneer de stormloop was afgeslagen, besloot Kitchener op te rukken naar Omdurman. Hij wilde een [[guerillaguerrilla]] vermijden in een stad die zijn troepen onvoldoende kende en waarvan de inwoners niet van plan waren enige welwillendheid aan de dag te leggen. Dit bleek dan toch een overhaaste beslissing daar de reservetroepen van de Mahdisten van goede kwaliteit bleken. Op dit ogenblik dreigde het voordeel te kantelen naar de Mahdisten. De linkerflank was door de stormloop op de stad onbeschermd gelaten en de Mahdisten vielen hier aan. Maar ook nu zou de artillerie van de marine de bovenhandoverhand houden. Door de terugtrekking was de stad onbeschermd en werd hier geen weerstand geboden.
==Gevolgen==
Hier werd duidelijk dat de materiële suprematie van het westen veel meer waarde had dan gigantische legers die, door de dichte slagorde, uiterst kwetsbaar waren voor artillerie. De britseBritse droom om Afrika volledig onder controle te krijgen, kwam door deze overwinning een stap dichterbij. De [[Tweede Boerenoorlog]] maakte abrupt een einde aan deze droom.
[[Categorie:Veldslag in de 19e eeuw]]
| 