Knock-outsysteem: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
taal
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
Soms spelen in een ronde de deelnemers twee wedstrijden tegen elkaar, eenmaal op het eigen sportcomplex van iedere deelnemer.
 
De gedachte bij het systeem is dat de winnaar van een partij de sterkste speler is, hoewel het door omstandigheden altijd mogelijk is dat de sterkste speler verliest. De belangrijkste reden voor het toepassen van een knock-outsysteem is dan ook dat het aantal wedstrijden daardoor geminimaliseerd wordt. Dit is vooral van belang bij grote toernooien met meer dan 100 deelnemers, die veel te lang zouden duren wanneer de winnaar door middel van een (mini)competitie zou moeten worden bepaald.
De belangrijkste reden voor het toepassen van een knock-outsysteem is dan ook dat het aantal wedstrijden daardoor geminimaliseerd wordt.
 
Een ander voordeel van knock-out systemen is dat deelnemers meer risico nemen en aanvallender spelen, wat het spel aantrekkelijker maakt. De reden hiervoor is dat verlies in principe direct leidt tot uitschakeling. In (mini)competities daarentegen neemt de aantrekkelijkheid van het spel beduidend af wanneer de plaats op de ranglijst al zeker is en dus een extra winst of verlies niet meer uitmaakt. Ook komen bij een knock-outsysteem de voordelen van 'strategisch' winnen, verliezen of gelijkspelen te vervallen.
In feite wordt bij het knock-outsysteem uiteindelijk alleen een winnaar vastgesteld. Vaak krijgt de verliezende finalist de tweede prijs of de zilveren medaille en soms spelen de twee verliezende halvefinalisten voor plaatsen drie en vier in een [[troostfinale]]. Dit betekent echter niet dat de verliezende finalist werkelijk de op een na beste deelnemer van het toernooi is, want door het systeem van directe uitschakeling kan de op een na beste deelnemer reeds vroeg in het toernooi zijn uitgeschakeld door het sterkste team. Er zouden meer partijen gespeeld moeten worden om vast te stellen wie werkelijk recht heeft op een tweede of derde prijs.
 
In feite wordt bij het knock-outsysteem uiteindelijk alleen een winnaar vastgesteld. Vaak krijgt de verliezende finalist de tweede prijs of de zilveren medaille en soms spelen de twee verliezende halvefinalisten voor plaatsen drie en vier in een [[troostfinale]] of krijgen ze beiden brons. Dit betekent echter niet dat de verliezende finalist werkelijk de op een na beste deelnemer van het toernooi is, want door het systeem van directe uitschakeling kan de op een na beste deelnemer reeds vroeg in het toernooi zijn uitgeschakeld door het sterkste team. Er zouden meer partijen gespeeld moeten worden om vast te stellen wie werkelijk recht heeft op een tweede of derde prijs. Dit is dan ook een van de grootste nadelen die worden genoemd voor een knock-outsysteem: het risico bestaat dat sterke deelnemers door een stommiteit of gewoon pech al vroeg in het toernooi uitgeschakeld worden, en dat zwakke deelnemers onverdiend ver kunnen komen.
 
== Toepassingen ==