Adriaan Ditvoorst: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Lugnuts (overleg | bijdragen)
Regel 8:
Adriaan Ditvoorst werd in 1940 geboren in Bergen op Zoom, en groeide op in een katholiek gezin. Zijn jeugd werd vooral getekend door de plotselinge dood van zijn vader, die in 1950 bij een auto-ongeluk om het leven kwam. De dood en het katholicisme zouden niet voor niets tot de belangrijkste kenmerken binnen Ditvoorst's oeuvre behoren.
 
Van 1952 tot '58 volgde Ditvoorst het gymnasium, waarna hij als tekenaar bij een reclamebureau ging werken. Van 19631960 tot '6562 zat hij in militaire dienst. In 19651962 deed hij, nog gekleed in legeruniform, toelatingsexamen bij de [[Amsterdam|Amsterdamse]] [[Nederlandse Film en Televisie Academie|Filmacademie]]. Ditvoorst zei hierover: ''Ik had in die tijd weinig te doen, ik verveelde me en ik vond van mezelf dat ik maar een opleiding moest kiezen. Ik koos voor de filmacademie omdat ik film wel leuk vond, het was in mijn ogen niet zozeer een kunstvorm op zich, maar meer een mengsel van meerdere kunstvormen door elkaar. Ik had nog nooit een filmcamera aangeraakt.''
 
De aanvankelijk weinig gemotiveerde Ditvoorst ontpopte zich juist tot een van de grootste talenten van de filmacademie. Ditvoorst geloofde dat film een mengsel van poëzie en schilderkunst was. Poëzie omdat je een sfeer moet creëren die de emoties van de kijker raakt. Goede films waren, in de ogen van Ditvoorst, altijd onduidelijke films die gevoelens oproepen aan de hand van beelden. ''De beelden in een film zijn wat woorden voor een gedicht betekent'', zei Ditvoorst. ''Net als bij schilderkunst moet je bij een film elk shot componeren. Iedere beeld moet een enorme kracht uitstralen en de kijker raken.''
Regel 15:
Ditvoorst was een groot bewonderaar van de [[Nouvelle Vague (film)|Nouvelle Vague]], een Franse filmstroming die in de jaren '60 populair was. Net als de aanhangers van deze filmstroming geloofde Ditvoorst dat een regisseur de auteur van een film is. Dit was dan ook de reden dat hij al zijn films zelf schreef en regisseerde, en altijd 100% artistieke vrijheid van de producent eiste. Ook kenmerkend voor de Nouvelle Vague is dat Ditvoorst al zijn films op echt bestaande locaties, zonder kunstlicht, en veelal met een handheld camera filmde.
 
Na de filmacademie debuteerde Ditvoorst in 19671965 met ''Ik kom wat later naar Madra'', een 22 minuten durende [[surrealisme|surrealistische]] film. ''Madra'' liet meteen de eigenzinnige regiestijl van Ditvoorst zien, en de film trok internationale aandacht. De film won prijzen op filmfestivals en internationale regisseurs als [[Jean-Luc Godard]], [[Bernardo Bertolucci]] en [[Pier Paolo Pasolini]] omschreven Ditvoorst als het grootste talent wat Nederland te bieden had.
Meteen hierna begon Ditvoorst te werken aan zijn eerste lange speelfilm, ''Paranoia'' gebaseerd op de roman van [[W.F. Hermans]]. Deze psychologische thriller uit 1968 werd geprezen door critici maar was een commerciële flop.<br />
Het gevolg was dat zijn carrière meteen alweer spaak liep. De regisseur zag zich gedwongen tot het maken van opdrachtfilms, en in 1969 begon hij te werken aan een documentaire over het carnaval in Bergen op Zoom. Ditvoorst wist stiekem wat van het budget achterover te drukken, en van dat geld maakte hij de korte film ''Antenna'', die hij gelijktijdig opnam. Deze beide films konden het publiek ook niet bekoren.