De aamnaak: verschil tussen versies

Heer Bommel heeft intussen zijn verhaal over de almanak gedaan bij commissaris [[Bulle Bas]]. Die verklaart lusteloos wel het adres te willen hebben, maar weinig te kunnen doen na het plaatsen van een handtekening door de abonnementhouders. Brigadier Snuf zegt desgevraagd door zijn chef dat er al meer sukkels hebben geklaagd. Daar is niet veel aan te doen want getekend is getekend. Aan de andere kant hanteert de uitgever harde incassopraktijken. Deurwaarders en rechtszaken bij niet betalen. Commissaris Bulle Bas heeft geen medelijden met het dokken door Bommel. Maar wel met andere, arme sloebers. Snuf moet maar wat navraag gaan doen. Maar een bewijs van oplichting bij toekomstvoorspellingen zal moeilijk te leveren zijn.

Bediende Joost gaat na zijn boodschappen bij kruidenier [[Grootgrut]], naar de naastgelegen goudsmid om zijn gouden dukaat te laten taxeren. Maar daar krijgt hij te horen dat het een vergulde reclamemunt betreft. Terug bij het kasteel ondervraagt brigadier Snuf hem over zijn almanak abonnement. Ook heer Bommel uit zijn klachten tegen de opsporingsfunctionaris. De koffie bij zijn buurvrouw [[Anne Marie Doddel]] biedt ook geen troost. Het vrouwtje heeft een abonnement genomen dat ze eigenlijk niet kan betalen. Heer Bommel belooft haar nu persoonlijk dat ze niet voor die onzin hoeft te betalen, want hij is al bij de politie geweest. Maar commissaris Bulle Bas had zo ook zijn moeilijkheden. Met een flinke stapel klachten over de almanak wendde hij zich tot rechter Rans. Die oordeelt echter dat het schrijven en in omloop brengen van onzin aan eenieder vrij staat. Ook het lezen is niet strafbaar. Het abonneren op levenslange oplichting is eveneens toegestaan. Bulle Bas krijgt het advies een waarschuwing te publiceren. Via de hoofdredacteur Fanth van de Rommeldamse Courant, komt de opdracht bij journalist [[Argus (stripfiguur)|Argus]]. Die publiceert de waarschuwing met een eigenaardige toevoeging. “Alles wat in deze almanak zwart op wit geperst is, zal zijn loop hebben.” Met een ferme schop onder zijn achterste wordt de journalist vervolgens letterlijk en figuurlijk op staande voet ontslagen.

Enkele weken later brengt Joost de post aan zijn werkgever. Een almanak, waarvan hijzelf ook een exemplaar heeft ontvangen, en een bankbrief. Daarin staat dat door de oplopende rentevoet het kapitaal van de kasteelheer zorgwekkend is vermeerderd. De bank wacht op instructies. Om zijn zorgen over de rentevoet de baas te worden, wandelt heer Bommel naar zijn buurvrouw. Die heeft ook een brief van de bank gehad inzake de aflossing van haar huis. Maar dat geld heeft ze besteed aan een almanak, die ze volgens haar buurman niet hoefde te betalen. De tobberige heer ziet zijn jonge vriend vrolijk op een boomstam zitten. Tom Poes geeft desgevraagd advies het geld te besteden aan iets nuttigs, waar iedereen iets aan heeft. Joost spelt in zijn kamer intussen de nieuwe almanak uit. “Duimelot en Likkepot maken eens zoveel. Dubbel en strubbel. Hoe langs, hoe meer. Pas op voor zeer. Klein maar fijn moet het zijn.” Joost vindt het onzin en kijkt bedroefd naar een briefje van 25 florijnen, dat hem nog rest. Tot zijn verbazing verdubbelt het bankbiljet bij zijn liefkozende streling van zijn laatste bankbiljetbezit. Zittend aan tafel leert hij zichzelf de truc met de duim en de wijsvinger, waardoor een mooi stapeltje bankbiljetten ontstondontstaat. De thuisgekomen heer Bommel leest in zijn almanak dat de eenvoudige geeft wat hij heeft. Hij biedt Joost daarop een briefje van 1000 florijnen aan. Die geeft er echter zelfvoldaan terstond twee van terug. Hij neemt een vrije middag om een motorfiets te gaan kopen. De lunch kan zijn werkgever zelf wel klaar maken. Met dubbele geldzorgen besluit hijheer Bommel zijn buurvrouw te bezoeken. Hij legt haar zijn honger uit, maar zijn verblijf wordt geen succes. Door zijn zenuwen overmand sloopt hij een groot deel van het meubilair. Doddeltje barst in tranen uit omdat haar servies nu ook incompleet is. Het geld dat haar wordt aangeboden, weigert ze pertinent. Ze moet het geld niet omdat ze wel weet wat weduwe Hooinaalt ervan zal zeggen. Ze zegt dat ze Bommel nooit meer wil zien. Nooit meer en barst in tranen uit.

In de stad neemt Tom Poes afscheid bij het hotel. Hij raakt in gesprek met journalist Argus, die erg geïnteresseerd is in de gebeurtenissen uit de almanak die uit zijn gekomen. Aan het eind van het gesprek loopt hij weg door het poortje van de teutsteegTeutsteeg met de opmerking:” Ik dacht al, wat doet dat ding raar.” In de Sofsteeg raakt hij een van de volgende dagen in gesprek met brigadier Snuf. Die verwondert zich over het plotseling uitblijven van klachten over de almanak. Tom Poes legt hem uit dat de almanak dingen laat uitkomen. Snuf vindt zulks tegen de orde der dingen. Bul Super luistert het gesprek af en besluit Hiep Hieper weer de straat op te sturen om abonnementen te gaan verkopen. Laatstgenoemde raakt in gesprek met Tom Poes, die te horen krijgt dat een zekere Hakstroo de schrijver van de almanak is, onder supervisie van swami Al Repus. Even verderop komt Tom Poes oudbediende Joost en meester Woordkramer tegen. De jurist heeft de hele boel opgekocht. Een gedeelte van het stadsdeel lag al plat en de rest wordt ook omgegooid, na uitzetting van de krakers. De nieuwe onderneming gaat er huisjes bouwen, klein maar fijn. Op de [[Kleine Club]] is de nieuwbouw het gesprek van de dag. Bulle Bas suggereert dat de almanak er iets mee te maken heeft, zodat de clubvoorzitter zijn waarschuwing in de krant nogmaals kan verkondigen. Bulle Bas vond het meer een aanbeveling in plaats van een waarschuwing. De getergde krantenmagnaat krijgt op straat een gratis abonnement op de almanak aangeboden, in ruil voor wat reclame in zijn pers. Hij zoekt oplagevergroting en ontvangt De Meervoudige. Op zijn kamer windt de krantenmagnaat zich deerlijk op over de onzin. “Trompetten en gebral geven diepe val”. Met een ferme vuistslag belandt hij door de vloer op de redactie van de avondeditie. Tom Poes ziet komende uit de Sofsteeg de ziekenauto. Commissaris Bulle Bas legt hem de gebeurtenissen uit. De diepe val stond in de almanak, maar de gezagsdrager gaat er nu een eind aan maken. Tom Poes werpt tegen dat voorspellingen niet strafbaar zijn, zelfs als ze uitkomen. De commissaris gaat de almanakvensters arresteren wegens het ontbreken van een ventvergunning.

In Hotel De Gebraden Haan is heer Bommel blij dat Tom Poes hem komt opzoeken. Hij mist het eten van Joost. Tom Poes meldt dat Joost nu in zaken is gegaan. Maar verder wordt hij niets wijzer van de uitgebluste kasteelheer. De komende dagen werd de Sofsteeg verder gesloopt. Tom Poes wil van Bul Super weten waar Hakstroo woont, wanneer de swami door de politie wordt opgebracht. Bul superSuper vindt het uitsloverij zijn almanakventer op te pakken. Intussen zorgt de almanak er ook voor dat kasteel Bommelstein wordt gekraakt. Een verdreven krakersfamilie uit de Sofsteeg leest: “De dakloze vindt een onderdak. Vol gerief en gemak. Zelfs een kasteel. Maar pas op voor teveel. In korte tijd, dreigt nijd en strijd.” Tom Poes en de journalist zien het gebeuren. Tom Poes vraagt Argus terloops of hij Hakstroo kent. Hierop maakt de journalist zich snel uit de voeten. Als Tom Poes het nieuws gaat melden aan zijn vriend legt die net de telefoon neer. Alle nieuwe nutaandelen worden opgekocht. <ref> De almanak zegt erover: “Wie goed doet goed ontmoet. Overvloed en voorspoed zetten het hart in gloed.”</ref> Tom Poes wordt verder niet veel wijzer en wil nu per se Hakstroo vinden, omdat dat de bron van de almanak is. Op straat ziet hij een hoogoplopende ruzie tussen Super en Argus. Hij besluit de journalist verder te volgen. Via de regenpijp weet hij de zolderkamer te bereiken waar Argus aan het werk is. Hij betrapt Hakstroo op heterdaad, juist op het moment dat Argus zich afvroeg waarom de teksten zo vlot uit zijn machine kwamen. Tom Poes deelt mee dat de almanak uitkomt en vraagt of Argus wel eens iets voor zichzelf heeft gewenst? Argus lacht hem uit. Hij wilde sterreporter worden en zit nu inop een aftands zolderkamertje. Na een korte worsteling weet Tom Poes de alruin uit de machine te verwijderen. Aan hospita mevrouw Geurtjes vertelt hij dat hij de schrijfmachine heeft gerepareerd en verlaat het pand door de voordeur.

Bij het Dickerdackpark komt Tom Poes Heer Bommel tegen. Tom Poes laat trots het stukje alruin zien, maar heer Bommel heeft bankzaken aan het hoofd. Naast de problemen met Doddeltje en Joost. Hij pakt de alruinwortel af en werpt hem weg, waarbij Tom Poes misgrijpt. Op de bank werden de twee vrienden ontvangen door aandeloloog Puleer. De directie wordt onderworpen aan een politieonderzoek, waardoor de grootaandeelhouder van de NV Tot Nut van het Algemeen nu aan het roer van de onderneming komt te staan. Al het vlottende geld van de kasteelheer zit inmiddels in de NV. De NV tot Nut van het Algemeen had inmiddelsintussen kantoorruimte op goede stand gehuurd. Meester Woordkramer was juist de nieuwe aankopen buiten de stad aan het bespreken met directeur Joost, toen Inspecteur Grip zich onaangekondigd in het gesprek mengt. Beide directieleden worden meegenomen omdat de bankbiljetten van Joost hetzelfde serienummer hadden. Vlak daarna meldt Heer Bommel zich met Tom Poes aan zijn zijde. De achtergebleven secretaresse overhandigt de kaarten met grondaankopen en bouwplannen. Het blijkt dat buiten de stad ook de huisjes van Doddeltje en Tom Poes zijn aangekocht. Aannemer Blokker meldt zich met de krant. Fraude bij het Nut, voor welke firma hij reeds bouwt, en een gekraakt kasteel Bommelstein. Heer Bommel stuurt zijn vriend weg omdat hij een list heeft bedacht.

Op het politiebureau verklaart commissaris Bulle Bas het geld van Joost ongeldig. De biljetten met hetzelfde nummer zullen allemaal worden vernietigd. Er komt geen strafzaak maar de directieleden worden gevolgd. Buiten verwijt meester Woordkramer Joost domheid met de serienummers. Op de Kleine Club moet [[de markies[[Markies de Canteclaer]] lachen om het krantenstukje over het gekraakte Bommelstein. Nu kan het pand spoedig worden gesloopt. Hoofdredacteur Fanth realiseert zich dat het uitstekend stukje is geschreven door freelancer Argus, die hij eerder ontslagen had. Hij gaat Argus opzoeken op zijn zolderkamer en biedt hem een baan aan als sterreporter. Tom Poes wijst een terneergeslagen Joost door naar het kantoor van Het Nut, waar heer Bommel de scepter zwaait. Heer Bommel neemt Joost weer in dienst, nu hij tevens de eigenaar van de ontwikkelingsmaatschappij is. Joost reageert opgetogen en herinnert heer Bommel eraan dat de nieuwe almanak niet is verschenen. Tom Poes had hem gevraagd dit mee te delen. Onderweg naar huis wordt Tom Poes opgepikt door Joost met de Oude Schicht. Hij heeft zijn oude positie terug met een redelijke salarisverhoging. Hij heeft opdracht de nieuwe almanak te gaan halen op Bommelstein. Aldaar is de krakersfamilie verontwaardigd over het uitblijven van de almanak en het ontbreken van centrale verwarming. Joost gaat onverrichter zaken naar de stad terwijl Tom Poes weduwe Hooinaalt aanspreekt. Die staat te gluren bij het huis van Doddeltje. Ze vertelt dat de erfenis een vergissing was. <ref> Het was een verwisseling met een andere mevrouw A.Doddel.</ref> Haar huis is door de bank verkocht aan een bouwonderneming, die het zal afbreken. Hij belt heer Bommel op, die zijn secretaresse een passende brief laat dicteren aan mevrouw A.Doddel. Intussen staat in de Stofsteeg nog een pand, het gebouw van de almanakuitgevers. Buiten staat ambtenaar eerste klasse [[Dorknoper]] met een onteigeningsbevel. De onderneming wordt bovendien beschuldigd van wanprestatie wegens het uitblijven van de almanak. De zaak is in handen van justitie maar de rechter moet nog uitspraak doen. Bul Super holt vervolgens naar boven om een jaar abonnementsgeld in zijn binnenzak te steken, voordat Justitie beslag komt leggen. Incassomedewerker Klop de Bonk pakt de geldbundel echter af onder protest van Hiep Hieper, die zo zijn aandeel ziet teloor gaan. Na het verdwijnen van Klop koelt Super zijn woede op Hiep Hieper.