Barghawata: verschil tussen versies

De '''Barghwata''' waren de stichters van de eerste onafhankelijke islamitisch-Marokkaanse staat. De Barghwata waren een Berberse stammenverbond in het Westen van Marokko, in de omgeving van het huidige [[Rabat]] en [[Casablanca]]. Na deel te hebben genomen aan de mislukte Berberopstand tegen de [[Omajjaden]] van de vroege 7e eeuw, slaagden zij erin om een onafhankelijke staat te stichten aan de Atlantische kust. In de vorm van de [[Idrisiden]] had het Barghawata-koninkrijk een buurstaat die veel machtiger was, maar waar het altijd haar onafhankelijkheid van kon behouden. De staat zou drie eeuwen blijven bestaan, tot de komst van de [[Almoraviden]] in de 11e eeuw.

 

De Barghawate sloten zich halverwege de 8e eeuw aan bij de Ghomara en Miknessa Berberstammen en namen deel aan de grote Berberopstand tegen de [[Omajjaden]] (740-742). Na onder meer [[Tanger]] te hebben ingenomen en aanstalten te hebben gemaakt om hun macht naar het Oosten uit te breiden, werden zij in Tunesië verslagen door Arabische troepen. In zeer korte tijd verplaatste de opstand zich over heel het islamitische Westen, zelfs in Spanje pakten Berber troepen de wapens op en maakten zij een poging om [[Cordoba]] in te nemen. Ook daar werden zij verslagen. Noord-Afrika en Spanje waren weer onder controle van de Arabische heersers. Vlak na dit verlies, stond er onder de Barghawata een nieuwe leider op, Ṣāliḥ ibn Ṭarīf (748-749), die zijn vader opvolgde als koning van het jonge en kleine Berber Rijk. Deze Ṣāliḥ ibn Ṭarīf beweerde een profeet te zijn en begon met het prediken van een eigenaardige vorm van de Islam. Dit geloof werd door zijn opvolgers overgenomen en zou, gedurende haar bestaan, de belangrijkste religie blijven in het koninkrijk. Het kleine koninkrijk had een sterk defensief karakter en kende een rijke traditie van handel en commercie.

 

Zij hingen een eigenzinnige vorm van de [[islam]] aan, doordrenkt met autochtone, joodse en astrologische elementen. Zij hadden een eigen Koran, bestaande uit 80 soera's en is geschreven in het [[Berbertalen|Berbers]].

 

Ondanks het ketterse geloof dat in het koninkrijk werd beleden, wist het vanaf de 10e eeuw diplomatieke relaties te onderhouden met het [[Khalifaat van Cordoba]]. Desondanks bleken de relaties met Cordoba gespannen: tegen het einde van de 10e eeuw werd het koninkrijk tot twee keer toe aangevallen door de Andalusiërs (977–978; 998–999). In 982 werd het aangevallen door de Ziriden. Al deze aanvallen kon het gemakkelijk afweren. In 1059 werd het vanuit het Zuiden aangevallen en verovert door de [[Almoraviden]].

 

[[Categorie:Berberse dynastie]]