Magnetar: verschil tussen versies

Wanneer een [[ster (hemellichaam)|ster]] met een [[supernova]] implodeert tot een neutronenster, wordt zijn magnetische veld veel sterker. [[Robert Duncan]] en [[Christopher Thompson]], de auteurs van de magnetar-theorie, berekenden in [[1992]] dat het magnetische veld van een neutronenster, normaal al een enorme 10⁸ [[tesla (eenheid)|tesla]], onder bepaalde omstandigheden nog groter kon worden, tot meer dan 10¹¹ tesla. Zo'n sterk magnetische neutronenster noemt men een magnetar. Een neutronenster is een van de zwaarste sterren in het heelal; alleen een [[zwart gat]] heeft een grotere massadichtheid (vroeger: soortelijk gewicht). Neutronensterren kun je herkennen aan hun sterke magnetische veld, gammastraling en door hun radiopulsen. Een neutronenster roteert soms wel tot tientallen malen per secondenseconde om haar as en stuurt radiostraling uit. Doordat de magnetische as niet gelijk moet vallen met de draai-as, zien we die radiostraling als korte flitsen. Vergelijk het met een vuurtoren.