Elementaire deeltjes (roman): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
sessie 09/05/10 kan er net mee door |
|||
Regel 9:
Het echtpaar scheidde twee jaar na de geboorte van Bruno, waarop hij en zijn broer Michel werden achtergelaten bij hun geduldige grootouders. Janine vertrok naar Californië, om daar in een soort sekte te gaan leven. Flashbacks vertellen ons meer over de verwaarlozing in hun gezin en over de pesterijen op de school waar Bruno en Michel waren ingeschreven. Geen van beide broers heeft zich ooit echt kunnen losmaken van dit begin van hun leven.
Michel Djerzinski, die achtergelaten werd door zijn ouders, groeide op bij zijn grootmoeder. Haar dood heeft hem zodanig geraakt dat hij niets meer
Nu leidt Michel een saai leven tussen zijn supermarkt Monoprix en het laboratorium van het [[CNRS]] in Parijs, waar hij experimenteert met het klonen van dieren. De enige persoon die niet lichtjaren veraf van hem is, is zijn halfbroer Bruno. Na 15 jaar stopt hij met werken, met als enige reden dat hij tijd nodig heeft “om na te denken”. Omdat hij bang is van het leven, verstopt hij zich achter positivistische zekerheden en leest Heisenbergs autobiografie steeds weer opnieuw.
Regel 17 ⟶ 18:
Ondertussen neemt Anabelle deel aan verschillende orgieën en ondergaat ze twee abortussen. Nadat ze elkaar hebben teruggevonden, maakt Michel een quasi mysterieuze ervaring mee in haar armen, een ervaring die hem een beeld geeft van de ruimte tussen hen, “alsof een zeer fijne lijn twee werelden van elkaar scheidde. In de eerste wereld was het wezen, en de scheiding; in de tweede wereld waren het niet-wezen en de afzonderlijke verdwijning. Rustig en zonder twijfelen draaide hij zich om en ging richting de tweede wereld.” Hun poging om opnieuw op te bouwen wat ze verloren hadden wordt gehinderd door de emotionele harteloosheid van Michel; hij voelt medelijden voor haar, maar geen liefde.
Zijn halfbroer Bruno werd als kind op internaat herhaaldelijk verkracht en dagelijks vernederd. Zijn lijden werd nog verergerd door het welbewust verminderen van het schools gezag na de protesten van [[mei 1968]]. De nadruk lag voortaan op zelfdiscipline: het jaar 1970 zag een snelle uitbreiding van de erotische consumptie. Als tiener heeft Bruno de gewoonte om zich heimelijk te masturberen als hij naast een mooi meisje zit op de trein naar school. Wanneer hij tijdens de zomervakantie in het Boheems appartement van zijn moeder gedropt wordt, bleek en al te zwaarlijvig voor een 18 jarige , voelt hij zich gegeneerd en niet thuis tussen de hippies en gebruinde minnaars van zijn moeder. Hij kan ook niet tegen haar ongeduldige aandringen om over zijn seksuele geremdheid te praten. De haat die Bruno voor Janine voelt komt pas tot uiting wanneer hij haar enkele jaren later verwijten maakt op haar sterfbed. Bruno geeft momenteel les literatuur aan een middelbare school in Dijon en verlangt er nog altijd naar om ooit schrijver te worden. Volgens Michel nadert Bruno zijn midlifecrisis ( hij draagt tegenwoordig een leren mantel en spreekt als een personage uit een thriller van een [[B-film]]).
Verwikkeld in een echtscheiding en met de verantwoordelijkheid om voor zijn kind te zorgen, zoekt Bruno naar zijn eigen seksuele identiteit. Hoewel hij op zijn kind zou moeten passen schuimt hij nachtclubs af. Hij is voortdurend op zoek naar nieuwe seksuele ontmoetingen die vaak rampzalig aflopen. “Hij trok zijn zwembroek aan en stak condooms in zijn zak op een manier dat hem een korte lach ontlokte. Jarenlang had hij condooms op zak, die hem tot niets dienden; de hoeren hadden er immers altijd”. Soms surft hij op het internet om porno te bekijken (met als resultaat een telefoonrekening van 14.000 frank die hij voor zijn vrouw verborgen hield). Bruno is helemaal in zijn eigen wereld ondergedompeld. Zijn verlangen zet hem ertoe aan nog meer ervaringen op te doen. (huwelijk, lingerie, massagesalon, prostitutie, Minitel rose, groepsseks, orgieën, seks shops, enz.)
Sterk aangetrokken tot zijn jonge leerlingen, daagt hij het zwarte vriendje van één van hen zozeer uit dat hij zich wraak en spot op de hals haalt. In een vlaag van razernij begint hij een racistische folder die hij opstuurt naar L’Infini, een tijdschrift uitgegeven door de vooruitstrevende, schalkse schrijver Philippe Sollers. De twee ontmoeten elkaar in een café in Parijs. Sollers zwaait met zijn sigarettenhouder.
Philippe Sollers
De babes gaven klaarblijkelijk de voorkeur aan zangers. Wat is onder deze omstandigheden dan het nut klote-gedichten te publiceren in vuile tijdschriften?
Sollers beoordeelt zijn tekst over [[paus Johannes Paulus II]]. ‘’ U bent reactionair, dat is goed. Alle grote schrijvers waren reactionair. Balzac, Flaubert, Baudelaire,
Tijdens een verblijf op de camping Plaats der Verandering, een
Voor haar zijn de vernielingen van de generatie ’68 vanzelfsprekend voor de vrouwen die deelnemen aan de ateliers. ‘’In het algemeen hebben zij een analyse gemaakt die hen volledig verdord heeft’’. Samen met haar vormt hij een familie en bouwt dus zo een bepaald evenwicht op dat hij meteen erna weer verwoest.
Christiane neemt
Na de dood van Annabelle drijven Bruno’s frustraties hem tot zelfmoordgedachten en waanzin. Michel neemt de tijd om zijn situatie alleen te overdenken. Dit proces roept een wetenschappelijke revolutie op vergelijkbaar met het werk van Einstein: door voorplanting en genot te scheiden, geeft hij de mens de kans om eindelijk vrede met zichzelf te vinden. We vinden Michel terug in het Genetisch Onderzoekscentrum te Galway. Zijn leven heeft er een nieuwe wending genomen doordat hij een revolutionaire theorie heeft ontwikkeld. Hij is ervan overtuigd dat het menselijk ras gedoemd is om voortdurend te leven in angst voor de dood. Net zoals voor de tegenstrijdigheden in het hedendaagse leven enerzijds en het gevoelsleven dat inherent is aan de voortplanting anderzijds. Daarom werkt hij aan een project van een genetisch gemodificeerd ras. Dat ras is zowel onsterfelijk als onvruchtbaar, niettegenstaande beschikt
==Zie ook:==
| |||