Jacques Chaban-Delmas: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kwiki (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
AGL (overleg | bijdragen)
minder hoofdletters
Regel 16:
| handtekening =
}}
'''Jacques Chaban-Delmas''' ([[Parijs]], [[7 maart]] [[1915]] – aldaar, [[10 november]] [[2000]]) was een Frans [[politicus]]. Hij was van 1969 tot 1972 [[Lijst van premiers van Frankrijk|Premierpremier van Frankrijk]]. Daarnaast was hij driemaal [[Lijst van voorzitters van de Franse Nationale Vergadering|voorzitter van de Franse Nationale Vergadering]], burgemeester van [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]], en bekleedde meerdere andere functies.
 
== Biografie ==
Regel 23:
Na de oorlog werd Chaban-Delmas lid van de [[Républicains Radicaux et Radicaux-Socialistes]] en vervolgens de RPF. Hij vertegenwoordigde deze partij bij de [[Franse Nationale Vergadering]]. In 1947 werd hij burgemeester van Bordeaux, een positie die hij gedurende 48 jaar behield.
 
In 1953, toen de RPF zich opsplitste, werd Chaban-Delmas hoofd van de ''Union of Republicans for Social Action'' en president van de ''[[Gaullisme|Gaullistischegaullistische partij]]''. Een jaar later voegde hij zich bij het kabinet van [[Pierre Mendès-France]]. Van 1957 tot 1958 was hij minister van defensie.
 
Nadat de Gaullisten in 1958 aan de macht kwamen, hielp Chaban-Delmas met de oprichting van de UNR. Hij werd tevens verkozen tot voorzitter van de Franse Nationale Vergadering. Deze functie behield hij tot 1969.
 
In 1969, toen [[Georges Pompidou]] werd verkozen tot Presidentpresident, benoemde hij Chaban-Delmas tot premier. Hij kreeg te kampen met de nasleep van de [[mei 1968]]-crisis, welke volgens hem te wijten was aan een verstarde en door conflicten verscheurde gemeenschap. Chaban-Delmas probeerde als oplossing een volgens hem “nieuwe samenleving” te promoten. Hij verminderde de grip van de overheid op de [[massamedia]]. Dit werd hem niet in dank afgenomen door met name de conservatieve tak van de Gaullistengaullisten. In 1972 werd hij mede door alle kritiek gedwongen zijn ontslag in te dienen als premier.
 
Twee jaar later, na de dood van president Pompidou, deed Chaban-Delmas zelf een greep naar het presidentschap. Hij verloor echter metkreeg slechts 15,10% van de stemmen. Wel werd Chaban-Delmas nog tweemaal voorzitter van de Franse Nationale Vergadering.
 
In 1995 ging Chaban-Delmas met pensioen.
Regel 51:
[[Categorie:Frans parlementslid]]
[[Categorie:Burgemeester van Bordeaux]]
[[Categorie:Frans burgemeester]]
[[Categorie:Premier van Frankrijk]]
[[Categorie:Frans verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]]