Portaal:Hulp en beheer/Veranderingen nagaan: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Minus link |
Laatste zeilende vrachtschip van Nederland |
||
Regel 1:
Het '''laatste zeilende vrachtschip''' van Nederland: '''Avontuur'''''cursieve tekst''
In 1918 toen het in de scheepsbouw erg slecht ging begon het werfje Otto Smith te Stadskanaal "op avontuur" met de bouw van het zeilende vrachtschip Avontuur. Er zou vanzelf een koper voor komen. In 1920 was het schip klaar en heeft nog tot '''1923''' voor de kant gelegen toen de eerste eigenaar Dhr. P. de Wit het schip kocht voor de vracht. Het schip werd vernoemd naar de vrouw van de eigenaar: '''Catharina'''.
In '''1932''' werd het schip wat aan de kleine kant en moest er door de heer de Wit een groter schip aangekocht worden. De Catharina werd verkocht aan twee broers uit Zweden: De masten werden er af gehaald en de naam werd veranderd in '''"Spes".''' Als motorschip heeft de avontuur jarenlang voor de kust van Zweden dienst gedaan als vrachtschip.
In '''1977''' kwam '''Paul Wahlen''' per toeval het schip tegen nadat hij op zoek was naar de werf van een houten driemaster die hij met vrienden had proberen op te knappen maar wat tijdens de proeftocht door een mankement in een waterleiding afzonk. Paul ontmoette in een kroeg iemand die dit soort tragedische verhalen over schepen graag op papier wilde zetten. Hij wist Paul te vertellen dat hij een mooi schip voor Paul wist te liggen. En dat was de avontuur. Niet veel later was Paul trotse bezitter van haar en gaf haar haar oorspronkelijke naam weer terug. Niet lang kon hij nog doorvaren voor de kust van Zweden want als "buitenlander" werd dat niet toegestaan. Vanuit Zweden vertrok Paul naar Duitsland waar hij het water dun voer. Via zijn reder kon hij een vracht cacao richting de Caribien krijgen en dat gaf de doorslag om het schip weer onder zeil te brengen en zo de vracht te vervoeren.
Doordat de keuringen vanuit Europa voor vrachtschepen behoorlijke hoge eisen stelde is Paul onder de Panamese vlag gaan varen. Op deze manier was het wat makkelijker om de vaste kosten voor het zeilen met vracht eruit te krijgen. Toch was het geen vet-pot en voer Paul dag in dag uit om zijn inkomsten bij elkaar te krijgen. Zijn hart lag in de passie om vracht te zeilen, en juist daarom is het hem gelukt dit leven vol te houden omdat hij koos voor a way of life.
In 1994 heeft Kees Schaap een documentaire over Paul gemaakt dat uitgezonden werd door de TROS. De documentaire is te zien via http://www.hollanddoc.nl/dossiers/35288741/. Hieiin zie je dat Paul zelf in Nederland potgrond en appelen in slaat om dit zelf te gaan verkopen op de Canarische Eilanden. Helaas is dit niet gelukt en heeft Paul zelf de appels in de Caraiben moeten verkopen op marktjes. In de documentaire is verder wel duidelijk te zien hoe zwaar het leven was dat hij leed. Ook de matrozen die aan boord waren hadden een niet al te makkelijk bestaan en het leven met storm en tegenslagen wordt hier goed in naar voren gehaald.
Omdat paul altijd onderweg was en ook moest blijven varen omdat hij anders niet voldoende inkomsten had, besloot hij in 2004/2005 het schip in de verkoop te zetten. Omdat hij voor keuringen en cursussen naar Nederland moest overwinterde hij in deze tijd in Nederland. Het schip had hij afgemeerd op een veilige plek in Lemmer.
Begin 2005 werd Paul gebeld door Sybrich van Terwisga. Zij had het schip in Lemmer zien liggen en was al jaren op zoek naar een schoener van dit formaat. Paul wilde het schip niet aan iedereen verkopen. In deze tijd worden veel oude schepen met verschrikkelijk lelijke opbouwen opgescheept. Men kijkt dan naar andere dingen dan de schoonheid die de lijn van een schip uitstraalt. Omdat Sybrich viel voor het uiterlijk van de bijzondere schoener en haar plannen had verteld aan Paul, werden de plannen gemaakt om het schip onder water te laten na kijken. Halverwege 2005 kon het schip op naam van Sybrich worden overgeschreven en kreeg het in eerste instantie de naam Barakiel, dat de engel van toeval is. Toch zat het geluk niet echt mee en besloot ze eind 2008 het roer om te gooien. Het plan werd om het schip in de oude staat te herstellen en tevens als varend erfgoed te boek zou worden gesteld. Hier hoort natuurlijk ook de oorspronkelijk naam bij en dus kreeg zij weer de naam Avontuur toebedeeld.
In winter 2009/2010 is de volledige restauratie van het schip afgerond en kan zij als zeilend vrachtschip onder de nieuwste eisen van de Scheepvaartinspectie haar nieuwe funktie gaan vervullen als dagtochtenschip.
| |||