Karloman van Beieren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 27:
In 874 benoemde Lodewijk II van Italië door diplomatie van Lodewijk de Duitser, Karloman tot zijn opvolger. Toen [[Karel de Kale]] in 875 de Italiaanse kroon wist te verwerven was dat voor Karloman daarom reden om met een leger naar Italië te trekken. Zijn leger werd echter geplaagd door ziekte en hij moest zich terugtrekken. Karel de Kale betaalde een schadeloosstelling aan Karloman.
===Koning===
Na het overlijden van Lodewijk de Duitser in 876 werd Oost-Francië vreedzaam verdeeld door Karloman en zijn broers, volgens de verdeling van 865. Ieder was koning in zijn eigen gebied, en Karloman werd als de oudste broer als de hoogste koning van Oost-Francië gezien. Zijn eigenlijke gebied omvatte Beieren, de oostelijke marken en het oppergezag over [[Pannonië]], [[Bohemen]] en Moravië. Na het overlijden van Karel de Kale in 877 werd Karloman ook koning van Italië. In dat jaar stichtte hij het kapittel van Altötting en trok naar Italië. In Italië werd hij ziek en hij moest in een draagstoel teruggebracht worden naar Beieren. Hij zou nooit meer gezond worden. Twee jaar later werd hij in [[Verona (stad)|Verona]] getroffen door een beroerte die hem verlamde en waardoor hij ook niet meer kon spreken. Hij verdeelde zijn koninkrijk onder zijn broers: Lodewijk kreeg Beieren en Karel kreeg Italië. Zijn bastaardzoon [[Arnulf van Karinthië|Arnulf]] kreeg het markgraafschap [[Karinthië (gebied)|Karinthië]].
==Nakomelingen==
Karloman had een relatie met Liutswind (ca. 830 - voor 9 maart 891), vermoedelijk dochter van [[Ernst I van de Nordgau]] en Irmgard. Ernst verloor door zijn steun aan Karloman al zijn functies in 861. Karloman en Liutswind hadden een zoon: Arnulf, die in 887 koning van Oost-Francië zou worden en in 896 ook koning van Italië en keizer werd.
| |||